[D&D]Wyprawa

[Wiaq]

Nasi bohaterowie rozmawiali do rana lecz gdy znurzył ich sen rozeszli się do pokoi. Rano każdy z nich był w porcie tam czekano na przeliczneie najemników i rozdzielenie do statków.

[Isengrim Faoiltiarna]

Potarł oczy, stojąc w szeregu. Nienawidzę byc niewyspanym. Nienawidzę kaca. Nienawidzę morza, życia, kurde dajcie mi spać. Poprawił miecz i kuszę. Na co jeszcze czekamy, im szybciej wypłyniemy, tym szybciej wejdę do swojej kajuty i zasnę... albo umrę... wszystko jedno.

[Vijas]

Morgan

*Ehh... jak ja nienawidzę pływać* Zaczął rozglądać się po porcie

[M_M]

Ivor:

*Za dużo piwa*

[Kloner]

Randal

-Czuje się wspaniale, a wy?-pytam sie z sadystycznym uśmiechem towarzyszy

[Wiaq]

Wsiadać brudasy!- krzyknoł kotś.Wszyscy najemnicy ruszyli na okręty gdy siedzieli pod pokładem do uszy naszych bohaterów doszło brdzekanie na lutni. Wszyscy poszli w tamtym kierunku. zauwarzyli siebie. Zaczeła sie rozmowa

[Kloner]

Randal

-Witajcie, co wy tu robicie?

[Isengrim Faoiltiarna]

Jediah
-Ktoś wie, dokąd płyniemy?-spytał, przymykając oczy-moja głowa...
Dopiero po chwili zza zasłony bólu dotarło do niego pytanie Randala:
-Nie wiem, jak inni, ale ja umieram...-szepnął.

[Kloner]

Randal

-Boli cię głowa? co ci się stało towarzyszu?

[Vijas]

Morgan

-Witam was!

Powiedział z uśmiechem na twarzy

[Isengrim Faoiltiarna]

Jediah
-Zawsze miałem słabą głowę... muszę dojść do siebie-powiedział-poza tym rano przywaliłem głową w półkę nad moim łóżkiem... Niezbyt dobry sposób na kaca.

[Malutkus]

Narsil

-Witam, witam! -powiedział, przerywając grę- No właśnie, gdzie my właściwie płyniemy? Przepraszam, drogi panie, może orientuje się pan, jaki jest cel naszej podróży? - zapytał siedzącego najbliżej mężczyznę.

[Wiaq]

mmm....odparł zamyślny mężczyzna. - A co ja wróżbita jakiś czy inne plógawe stworzenie?! Jak bym wiedział to bym wiedział.- Odparł im wysoki łysy mężczyzna widać nie zbyt rotropny

[Kloner]

Randal

Rozglądam sie uwąznie po okolicy

[M_M]

Ivor:

Wyjmuję krótkie miecze i zaczynam ocierać je o sebie, czekając na reakcje zkacowanych.

[Vijas]

Morgan

Siada gdzie jest miejsce i rozgląda się uważnie mierząc wzrokiem każdą osobę na pokładzie.

[Wiaq]

siedizeli tak jeszcze pare godzin poczuli dretwienie w ich konczynach. Wszyscy byli w letargu. Milczeli nie jeden z najemników spał. obudził ich huk i krzyk"Wstawać brudasy koniec leniuchowania na ląd wszyscy ale już!" Nie mówiąc nic wyszli na ląd. Tam stał już książe w złotej zbroi na koniu. Blask jego zbroi raził wszystkich. Wokół niego była jego wardia przyboczna i jakaś czarodziejka. Książe rozmawaił z nią przez jakiś czas, gdy zobaczył, że najemnicy wyszli już na ląd zaczoł przemówienie"Drodzy towarzysze! Zebrałem was tu najlepszych specjalistów od walki i zabijania na ciężką i karkołomną wyprawe, z której napewno nie wrócimy wszyscy cali i zdrowi do swych domów. Czeka nas wiele trudu i poświęceń, lecz gdy osiągniemy nasz cel to już na pewno bedzie z górki. A zatem wyraszajmy czym prędzej." Zakończył przemówienie i wyruszył na czele pochodu wraz z czarodziejką. Reszta poszła za nimi. Tylko żołdacy księcia mieli konie, reszta szła na piechote. Dróżyna, która spotkała się już dwukrotnie szła razem ochoczo. Narsil grał żywo na swej lutni co ułatwiało im marsz. Wszyscy rozmawiali o przemowie księcia.