Śniadanie mojego życia

[innocent]

Zimna kawa
i znów ta sama róża
wygnieciona gazta
a na ostatniej stronie
puste wersy

wielość liter
wtula się w twój zarost
nazwałam go
wiecznym
Patrz na mnie

Patrzysz
i teraz widzę
wcale mnie nie kochasz
a potem mówisz
żebym ubrała maskę

Nie widzisz
to przez ciebie ją noszę
a pod maską
usta rysują
dzień na
blacie stołu

a kawa znów się wylała

[Tevery Best]

Całkiem porządny wiersz... Tylko nie do końca rozumiem słowo "wielość". Ale to nie zmienia faktu, że wiersz spoko. Przewrotny tytuł, bardzo dobre zakończenie - ale to pomiędzy jakieś takie letnie... 4.

[Aurora]

Taki ladnie pogmatwany i w stylu szymborskiej. Podoba mi sie - 4.

[Alucard]

A mi się średnio podobał.
No, ale że to jest tekst a) niosący jakąś głębię, b)lepszy od niektórych badziewi lepiej ocenianych daję -4

[Ravandil]

Nie powiem, całkiem ciekawe, a na pewno życiowe Ma w sobie coś takiego, że czyta się to nieśpiesznie, powoli, wers po wersie, coś lekko intrygującego. Dam nieco naciągane 4, bo jednak nie podziałało na mnie zbytnio.

[AC]

Podoba mi się - miłość jeszcze wróci (jak nie z tym to z innym)