Przejrzałam tematy i widać wyraźnie, że kobiety lubią być dyskryminowane w sprawach RPG. Ciężko jest je zainteresować, a już na pewno przekonać na dłużej, że warto grać.
Możliwe, że jestem po prostu kolejną osobą z żałosnym poczuciem misji, ale może dałoby się coś zmienić? Samej jest mi ciężko zdobyć znaczący głos wśród znajomych, jak dotąd udało mi się przekonać jedną koleżankę, żeby pograła z nami dłużej, ale teraz ona studiuje medycynę i co najwyżej w niedziele rano ma czas na szybką rozmowę przy herbatce
. Zostałam sama w drużynie .Reszta kobiet, gdy tylko poruszę temat, nagle zaczyna szybko mówić o planach kupienia nowej sukienki lub nerwowo milknie (nie żartuję).
Wiem, że sesje koedukacyjne wyglądają zupełnie inaczej, niż te wyłącznie męskie - grać na wyłącznie żeńskich, ani się przyglądać, nie miałam okazji (a istnieją w ogóle takie
) - i wbrew pozorom potrafią być bardzo ciekawe, a nie rozpraszające.Niektórzy twierdzą, że dziewczyny lubiące RPG są zchłopaczone, ale to upraszczanie sytuacji. Moja wspomniana koleżanka jest cichą blondynką lubiącą koronki i niewygodne szpilki, a jednak dobrym graczem. Najlepiej z drużyny potrafiła się zawsze skupić na zadaniu, a grając zawsze była najodważniejsza i bez pytań biegła pomóc pokrzywdzonym przez los, gdy chłopacy pytali, ile za to dostaną pedeków. Możliwe, że to wynikało z jej upodobania do przeróżnej literatury, ale kto wie?
Jaki jest Wasz stosunek do tej kwestii? No, i jakie doświadczenie?
Graliśmy, nie było żadnych incydentów, była normalnie traktowana. Może dlatego, że wszyscy jesteśmy kuzynostwem? ALE: Zauważyłem, że podczas grania z dziewczyną, lub w jej osobności wszyscy zachowują się jakoś... Inaczej. Nie ma bezmyślnych rzezi, głupich (prostackich?) haseł (Np "Chowam GO do delikatnej, skórzanej POCHWY"), które posiadają dość silny podtekst, nie ma klnięcia na lewo i prawo (oprócz Neuroshimy z wiadomych powodów)... 
. No jedyny minus był taki, że wszystkie były elfkami władcami zwierząt... 
