[DnD] Pół żartem pół trup

[Radkoff]

oslaniam sie tarcza ...... a jak !

- Panowie... moze pojdziemy tam wreszcie, a nie bedziemy stac i czekac na kolejny pocisk ?????????

[Krycho]

Zgadzam się jak nigdy , ale najpierw dokładnie oglądam strzałę oraz miejsce z którego poleciała. Oczywiście Stori osłania mnie tarczą

[Runiq]

Na strzale jest napisane "uciekaj". To co my tu jeszcze robimy? A na serio: Zostaję na swoim miejscu i rozgladam się (oczywiście Storri osłania mnie i Garreta tarczą).

P.S.
A moja postać nazywa się Qinur!

[wiki-yu]

/ lol ludzie zacznijcie rozróżniać pojęcia co ?
tarcza - przed strzałami zasłona raczej słaba - może zasłonić max 1/2 osoby
pawęż - może zasłonić całą postać lub po 2/3 dwu postaci
ściana - zasłoni i pół armii ale jest wybitnie nieprzenośna
także zastanówcie się w jaki sposób we trzech się chowacie za JEDNĄ tarczą i jak śmiesznie musicie wyglądać dla osoby oddającej strzały z łuku /
dobra a teraz tak
Krycho - uporczywie nic nie znajdujesz poza śladami rozwolnienia jakiegoś średniego zwierzęcia leśnego
a na strzale znalazłeś w/w napis "uciekaj"
no i nie mieścisz się za tarczą
DRKS - osłaniasz się tarczą
Runiq - (wiem jak się nazywasz) - rozglądasz się w innym kierunku niż Krych i znajdujesz jedynie małą polankę porośniętą krzakami jagód
{ to co wy wreszcie robicie ? będziecie tak stali bezczynnie ?}

po chwili w sam środek tarczy wbija się kolejna strzała tym razem napis na niej głosi "proszę?"

[Runiq]

Mm! Jagódki!

-A co mi tam! - idę w kierunku, z którego nadleciała strzała - Do odważnych świat należy...

[Radkoff]

rownam do Runiqa

[pawez zaslania cala srednia postac, a oni nie musieli sie chowac za tarcza a za mna ...... ]

[Runiq]

Cały czas idę w stronę polany. Wiem, że stanę sie łatwym celem, ale może sprowokuję tajemniczego łucznika do pokazania się.

-Trzeba nazbierać trochę jagód! Będziemy mieli jagodową ucztę! - mówię na tyle głośno, żeby ktoś, kto prawdopodobnie czai się w krzakach mnie usłyszał.

[Krycho]

Taaak, jagódki są pycha!- mówie i idę za nim.

[Runiq]

Zbieram jagody i od czasu do czasu rozglądam się niby za nowymi owocami do zbierania, ale tak naprawdę filtruję krzaki. Przy zbieraniu robię jak najwięcej hałasu, aby zwabić przeciwnika (prawie nieruchomy cel na pustej polanie to dla wroga idealna ofiara [ktos się musi poświęcić]).

-ALE BĘDZIEMY MIELI UCZTĘ, CO NIE?! - krzyczę do przyjaciół.

"Pokaż się wreszcie!" - myślę - "Dobry jest. Za cholerę nie wylezie. Jak już, to zacznie strzelać, jeśli wróg."