"Zapomnij mnie"
NAdeszla już noc, a moja dusza nadal boli!
Nadal płynie krew! Nadal kruszę się...! nadal...
rozbrzemiwa mój niemy krzyk....
- pozostawiony bez echa...
Czekam, aż to minie, lecz brak już sił na łzy!
Brak już sił na krzyk...! Brak już sił na walkę...
A Ty... odbierasz mi ostatni dech...
To już koniec, nie zobaczysz więcej mnie,
bo nie będzie już nic, tylko Ty i mój niemy krzyk...
I wtedy przyjdzie! Upragniona ulga!
Mój upragniony sen! Cudowny sen! Wieczny sen.
Nie czuję już nic... Nie slyszę już nic...
Nie krzyczę już... Nie walę pięściami w stół...
Po prostu przestaje istnieć i znikam.
Tego właśnie pragnęłam...więc proszę Cię...
Odejdź... i zapomnij mnie już....
SAD END...
Otwórzcie szuflady!
-
Narin\Angel
- Pomywacz
- Posty: 48
- Rejestracja: czwartek, 2 czerwca 2005, 20:54
- Numer GG: 0
No dobra to teraz coś na rozruszenie pozytywne 
Uwaga na treść bo to erotyk proszę państwa!
"Kochaj mnie"
To uderza mi do głowy gdy używasz przy mnie ciała mowy
Kiedy leże tak na tobie, nie wytrzymam! muszę mieć cię w sobie
Twój zapach rozbudza moje zmysły, w wyobraźni rodzisz pozycji pomysly
Twoje gorąco mnie zalewa, chodź zabiorę Cię do nieba!
Kochaj mnie!
Nie ma co się ograniczać trzeba w końcu mieć coś z życia!
Tak bardzo chcę uchwycić tą chwilę ktora przecież szybko przeminie
Ja ciebie pragnę! Toba zawładnę!
Razem złączeni sens życia smakujemy...
Kochaj mnie!
To też text piosenki
ładnie gitarki do tego brzmią a jak się publika zawsze rozrusza przy tym to sie buda cala trzęsie
Uwaga na treść bo to erotyk proszę państwa!
"Kochaj mnie"
To uderza mi do głowy gdy używasz przy mnie ciała mowy
Kiedy leże tak na tobie, nie wytrzymam! muszę mieć cię w sobie
Twój zapach rozbudza moje zmysły, w wyobraźni rodzisz pozycji pomysly
Twoje gorąco mnie zalewa, chodź zabiorę Cię do nieba!
Kochaj mnie!
Nie ma co się ograniczać trzeba w końcu mieć coś z życia!
Tak bardzo chcę uchwycić tą chwilę ktora przecież szybko przeminie
Ja ciebie pragnę! Toba zawładnę!
Razem złączeni sens życia smakujemy...
Kochaj mnie!
To też text piosenki
ładnie gitarki do tego brzmią a jak się publika zawsze rozrusza przy tym to sie buda cala trzęsie -
Dorre
- Marynarz
- Posty: 246
- Rejestracja: czwartek, 28 października 2004, 12:24
- Numer GG: 4495618
- Lokalizacja: Pokorniejszy
- Kontakt:
To był sen
To był sen, piękne me senne marzenie
To był sen, moje bolesne pragnienie
To był sen, snem była miłość Twa
To był sen, już go nie ma, nie trwa
Coś
Coś o czym marzymy wszyscy,
Marzą o tym także Twoi bliscy,
Śnią o lepszym życiu, nieliczni,
Nielicznych stać na wyzwolenie swych myśli..
To był sen, piękne me senne marzenie
To był sen, moje bolesne pragnienie
To był sen, snem była miłość Twa
To był sen, już go nie ma, nie trwa
Coś
Coś o czym marzymy wszyscy,
Marzą o tym także Twoi bliscy,
Śnią o lepszym życiu, nieliczni,
Nielicznych stać na wyzwolenie swych myśli..
"(...)Błogosławieni bogaci w duchu, albowiem do nich należy Królestwo Sanktuarium.
Błogosławieni mądrego postu, albowiem oni Admina oglądać będą.(...)"
Błogosławieni mądrego postu, albowiem oni Admina oglądać będą.(...)"
-
erbello
- Pomywacz
- Posty: 36
- Rejestracja: poniedziałek, 31 października 2005, 14:30
- Lokalizacja: Szydłowiec
- Kontakt:
Kosa nie zamachła się, mimo prośby Twej,
Rolnik Czarny oddalił się, nadeszła promieni słońca biel,
Kwiat zakwitł, gdzie zatrzymałaś wzrok, zapachniał wiosną,
Kiedy narrator kwiat zerwał i Tobie podarował,
W promienny uśmiech zamieniłaś minę skośną.
Z dedykacją dla Marty, erbello michał.
***
to jest mój pierwszy wiersz, dlatego bardzo zależy mi na szczerej krytyce, wszelkie błędy proszę prosto w profil, a co mi tam, w twarz, wytykać.
Rolnik Czarny oddalił się, nadeszła promieni słońca biel,
Kwiat zakwitł, gdzie zatrzymałaś wzrok, zapachniał wiosną,
Kiedy narrator kwiat zerwał i Tobie podarował,
W promienny uśmiech zamieniłaś minę skośną.
Z dedykacją dla Marty, erbello michał.
***
to jest mój pierwszy wiersz, dlatego bardzo zależy mi na szczerej krytyce, wszelkie błędy proszę prosto w profil, a co mi tam, w twarz, wytykać.
...
-
erbello
- Pomywacz
- Posty: 36
- Rejestracja: poniedziałek, 31 października 2005, 14:30
- Lokalizacja: Szydłowiec
- Kontakt:
"Martuś" written by erbello.
Jesteś niczym płomień rozpalony w sercu,
Niczym jaskółka wracająca z południch krajów,
Czas też jest niczym, lecz w sensie innym,
Liczy się tylko jego chwila, w której liczy się ona,
Księżniczka Avalonu, elfią urodą oślepiająca narratora...
Majowy wiatr Twoje włosy do tanga zaprasza...
Majowy? - zapytasz - tak, bo przecież jest wiosna,
A ten śnieg? - Weź go w dłoń, widzisz? Topnieje,
Masz moc, masz dar, Ciebie się mróz nie ima,
Zima odchodzi w zapomnienie, a słońce mocniej przyświeca...
Jesteś niczym płomień rozpalony w sercu,
Niczym jaskółka wracająca z południch krajów,
Czas też jest niczym, lecz w sensie innym,
Liczy się tylko jego chwila, w której liczy się ona,
Księżniczka Avalonu, elfią urodą oślepiająca narratora...
Majowy wiatr Twoje włosy do tanga zaprasza...
Majowy? - zapytasz - tak, bo przecież jest wiosna,
A ten śnieg? - Weź go w dłoń, widzisz? Topnieje,
Masz moc, masz dar, Ciebie się mróz nie ima,
Zima odchodzi w zapomnienie, a słońce mocniej przyświeca...
...
-
Eglarest
- Chorąży
- Posty: 3653
- Rejestracja: sobota, 19 listopada 2005, 11:02
- Numer GG: 777575
- Lokalizacja: Poznań/Konin
"Lemuria"
I
wyłonił się z pod płaszcza z gwiazd
przemykał cicho nad rzeką pełną nimf
galopem po niebie pędził wolny pegaz
gdy ujrzał go w chmurach wygłodniały gryf
rozdarte orlim szponem, źrebięce plecy
z niebios na ziemie szkarłatem załkały
jak batem ścięty liść teraz spadający
resztą sił pod szponem bezradnie się wijący
II
niewzruszony od zawsze spoczywa przy drodze
milczący świadek zdarzeń co nie zdradzi słowem
chodź mijają go tysiące przez okres jego trwania
on byt doskonały mistrz oczekiwania
By złapać trochę tchu, czasem ktoś się wesprze
Przesunie nieco w bok lub nieraz go podniesie
Naostrzy swoją klingę i zada kilak skaz
Przy drodze niewzruszony spoczywa zwykły Głaz
III
Podcięty własnym snem, zapada serce w śnieg
w ręku dzierży miecz, na twarzy gniewny gest
W przestworzach dłonią swą rozganiając mgłę
Aksamitem z ostrza ściera własną krew
Umiera jak kwiat wiśni- opadając w rozkwicie
Przemija w samotności na pustkowiach w świecie
Ręka jeszcze drgnęła miecz ściska w aksamicie
Wojownik tak umiera -samotnie tuż o świcie
IV
Gdy mrok spowija puszczę, a drzewa zastygają
Ptaszęta milkną nagle a trawy nasłuchują
Przemyka bez szelestnie, widoczna ledwo w lesie
Unosząc się nad strumień przemywa chłodne dłonie
z jedwabiu niby suknia za nią zwiewnie zmierza
podnosi w górę ręce do śpiewu się zamierza
Wtem spłoszył ją wiatr letki, rozdmuchał po polanie
Duch niby eteryczny rozmyty w mgły gęstwinie
V
Po sferyczny ten zwierzyniec, i mgławic gesty gąszcz
Sięgały już tysiące wznosząc setki rąk
Próbując je odnaleźć pośród snów i czasu
Przyrody to oblicze w półmroku pośród blasku
Nasz wspólny sen o szczęściu i ukojeniu ducha
Nasze utęsknienie w krainy jednorożca
Nasza ludzka wolność która szczęścia szuka
Kraina nasza z marzeń co imię jej Lemuria.
I
wyłonił się z pod płaszcza z gwiazd
przemykał cicho nad rzeką pełną nimf
galopem po niebie pędził wolny pegaz
gdy ujrzał go w chmurach wygłodniały gryf
rozdarte orlim szponem, źrebięce plecy
z niebios na ziemie szkarłatem załkały
jak batem ścięty liść teraz spadający
resztą sił pod szponem bezradnie się wijący
II
niewzruszony od zawsze spoczywa przy drodze
milczący świadek zdarzeń co nie zdradzi słowem
chodź mijają go tysiące przez okres jego trwania
on byt doskonały mistrz oczekiwania
By złapać trochę tchu, czasem ktoś się wesprze
Przesunie nieco w bok lub nieraz go podniesie
Naostrzy swoją klingę i zada kilak skaz
Przy drodze niewzruszony spoczywa zwykły Głaz
III
Podcięty własnym snem, zapada serce w śnieg
w ręku dzierży miecz, na twarzy gniewny gest
W przestworzach dłonią swą rozganiając mgłę
Aksamitem z ostrza ściera własną krew
Umiera jak kwiat wiśni- opadając w rozkwicie
Przemija w samotności na pustkowiach w świecie
Ręka jeszcze drgnęła miecz ściska w aksamicie
Wojownik tak umiera -samotnie tuż o świcie
IV
Gdy mrok spowija puszczę, a drzewa zastygają
Ptaszęta milkną nagle a trawy nasłuchują
Przemyka bez szelestnie, widoczna ledwo w lesie
Unosząc się nad strumień przemywa chłodne dłonie
z jedwabiu niby suknia za nią zwiewnie zmierza
podnosi w górę ręce do śpiewu się zamierza
Wtem spłoszył ją wiatr letki, rozdmuchał po polanie
Duch niby eteryczny rozmyty w mgły gęstwinie
V
Po sferyczny ten zwierzyniec, i mgławic gesty gąszcz
Sięgały już tysiące wznosząc setki rąk
Próbując je odnaleźć pośród snów i czasu
Przyrody to oblicze w półmroku pośród blasku
Nasz wspólny sen o szczęściu i ukojeniu ducha
Nasze utęsknienie w krainy jednorożca
Nasza ludzka wolność która szczęścia szuka
Kraina nasza z marzeń co imię jej Lemuria.
-
erbello
- Pomywacz
- Posty: 36
- Rejestracja: poniedziałek, 31 października 2005, 14:30
- Lokalizacja: Szydłowiec
- Kontakt:
-
BearClaw
- Marynarz
- Posty: 261
- Rejestracja: czwartek, 21 lipca 2005, 12:46
- Numer GG: 9458038
- Lokalizacja: Z Bractwa Stali...
- Kontakt:
Hmmm 
, jesli moze być też troszke dowcipna treść to proszę :
Niedźwiad
Niedźwiad tak go zwali.
Nieśmiertelnie pijany,
Zawsze go dymali.
Nieświadomy, nieuciszony.
Wyruszył pewnego dnia,
W poszukiwania piwa.
Kufel za kuflem,
Tak sobie lał i pił,
Ale to skończyło się obuchem,
I wleciał prosto w stek mogił.
Aż podszedł szary wilk,
Spojrzał w ślepia Niedźwiada
Po czym przerażony zamilkł.
Ujrzał bowiem olbrzymiego owada.
Zielone, przerośnięte,
Żółte ślepia wyrośnięte.
Siedziało na nosie pijaka,
I bzykało chojraka.
Odleciało w mgnieniu oka,
Jak dziewka urocza.
Wilk uciekł ze skowytem,
Rzuciwszy się z polotem.
Ranka następnego,
Niedźwiada skonanego,
Znalazła biedronka,
Żółta, czerwona koronka.
Biedaczysko tak się wystraszył,
Aż majacząc babę zgwałcił.
Tak to sobie żył,
Dzień dniem goniąc.
W końcu się odważył,
Uciec głowy pijane rąbiąc,
Co mu piwa nie oddając,
W długach się u niego zatracając.
Poszedł Niedźwiad w las,
Majacząc po pijanemu cały czas.
, jesli moze być też troszke dowcipna treść to proszę : Niedźwiad
Niedźwiad tak go zwali.
Nieśmiertelnie pijany,
Zawsze go dymali.
Nieświadomy, nieuciszony.
Wyruszył pewnego dnia,
W poszukiwania piwa.
Kufel za kuflem,
Tak sobie lał i pił,
Ale to skończyło się obuchem,
I wleciał prosto w stek mogił.
Aż podszedł szary wilk,
Spojrzał w ślepia Niedźwiada
Po czym przerażony zamilkł.
Ujrzał bowiem olbrzymiego owada.
Zielone, przerośnięte,
Żółte ślepia wyrośnięte.
Siedziało na nosie pijaka,
I bzykało chojraka.
Odleciało w mgnieniu oka,
Jak dziewka urocza.
Wilk uciekł ze skowytem,
Rzuciwszy się z polotem.
Ranka następnego,
Niedźwiada skonanego,
Znalazła biedronka,
Żółta, czerwona koronka.
Biedaczysko tak się wystraszył,
Aż majacząc babę zgwałcił.
Tak to sobie żył,
Dzień dniem goniąc.
W końcu się odważył,
Uciec głowy pijane rąbiąc,
Co mu piwa nie oddając,
W długach się u niego zatracając.
Poszedł Niedźwiad w las,
Majacząc po pijanemu cały czas.
Wszystko przemija w milczeniu, a milczenie spowija wszystko...
-
erbello
- Pomywacz
- Posty: 36
- Rejestracja: poniedziałek, 31 października 2005, 14:30
- Lokalizacja: Szydłowiec
- Kontakt:
Daję mój prywatny znak jakości E... bynajmniej nie jest to skrót od eeeee... :)Zirael pisze:"MIŁOŚĆ"
Co t o znaczy kochać??
Kochać-rozumieć drugiego człowieka
Kochać-umieć pomóc
Kochać-dobrz się czuć z kimś...
Czym jest życie bez miłości??
Pustką,
Samotnością,
ale też...
Wolnościa...
Udało mi się przekonać Jaskółkę do Tawerny... zadebiutowała nam ślicznie, brawo Zirael, przełamałaś tremę, życzę aby Twój talent się rozwijał niczym kwitnący kwiat. Mój kwiatuszku :)
...
-
Eglarest
- Chorąży
- Posty: 3653
- Rejestracja: sobota, 19 listopada 2005, 11:02
- Numer GG: 777575
- Lokalizacja: Poznań/Konin
Pieśń żałobna"
I
Czemu duszo odchodzisz !? w cienie niezmierzone
W samotności zostawiając przyjaciół
…
Wstęga tylko za tobą powiewa żałoby
Wstęga bolesnego tęsknienia
II
- Łzy, łzy spływają po twarzy i zalewają ja całą
Jak rzeka w której się obmywając
z chwil długich we łkaniu, aż się zatapiałem w potoku
tęsknoty nurtem porwany by też odejść w wspomnienia
gdzie sięgałeś po życie całymi garściami
Jak cię to życie okrutnie puściło przed nami
III
Miłość dusz naszych jest wieczna
Szczerych uczuć pętlą złączona
I ni człowiek ni Bóg nam jej nie odbierze
Platoniczni po wieki – my kochankowie
Mimo cierni i mroku będziemy na zawsze
Trwali w naszej miłości naiwnie, niewinnie
IV
Idąc w marszu żałobnym
Idąc jak w drodze krzyżowej
Krok stawiam ciężko za krokiem
Z korowodem żałobnym stając w końcu przy grobie
V
Jak okręt tonący dębowe twe łoże
Spuszczają do dołu powoli
by na wieki złożone, spoczęło w ziemi jałowej
której garść suchej w dłoni zaciskam nerwowo
Która się lekko na wietrze porwana rozmywa
-Ziemia zwilżona łzą, co się z twarzy odrywa
VI
Czemu życie okrutne…
W cienie duszę zabrałaś?
Czemu losie przewrotny...
Mnie na tą udrękę skazałeś?
VII
Nad mogiłą twą wciąż pochylony
Przez wiatr i przez myśli już wyniszczony
Dusza ma teraz umiera nad grobem
Z tęsknoty usycha, za duszą po tobie
…...........................................
I
Czemu duszo odchodzisz !? w cienie niezmierzone
W samotności zostawiając przyjaciół
…
Wstęga tylko za tobą powiewa żałoby
Wstęga bolesnego tęsknienia
II
- Łzy, łzy spływają po twarzy i zalewają ja całą
Jak rzeka w której się obmywając
z chwil długich we łkaniu, aż się zatapiałem w potoku
tęsknoty nurtem porwany by też odejść w wspomnienia
gdzie sięgałeś po życie całymi garściami
Jak cię to życie okrutnie puściło przed nami
III
Miłość dusz naszych jest wieczna
Szczerych uczuć pętlą złączona
I ni człowiek ni Bóg nam jej nie odbierze
Platoniczni po wieki – my kochankowie
Mimo cierni i mroku będziemy na zawsze
Trwali w naszej miłości naiwnie, niewinnie
IV
Idąc w marszu żałobnym
Idąc jak w drodze krzyżowej
Krok stawiam ciężko za krokiem
Z korowodem żałobnym stając w końcu przy grobie
V
Jak okręt tonący dębowe twe łoże
Spuszczają do dołu powoli
by na wieki złożone, spoczęło w ziemi jałowej
której garść suchej w dłoni zaciskam nerwowo
Która się lekko na wietrze porwana rozmywa
-Ziemia zwilżona łzą, co się z twarzy odrywa
VI
Czemu życie okrutne…
W cienie duszę zabrałaś?
Czemu losie przewrotny...
Mnie na tą udrękę skazałeś?
VII
Nad mogiłą twą wciąż pochylony
Przez wiatr i przez myśli już wyniszczony
Dusza ma teraz umiera nad grobem
Z tęsknoty usycha, za duszą po tobie
…...........................................
-
Narin\Angel
- Pomywacz
- Posty: 48
- Rejestracja: czwartek, 2 czerwca 2005, 20:54
- Numer GG: 0
"Wiekuisty sen"
Czasem z ponad drzew nie dostrzegam lasu...
Tęsknię za Tobą, gdy jesteś tak blisko, a wiem że zawsze jesteś przy mnie!
Bo Ty żyjesz we mnie, dlatego ta niekończąca się tęsknota mnie powoli spala...
żywy ogień płonie we mnie...staję się czarnym popiołem...
To piękny ból, którego potrzebuję....
zapiera mi dech w piersi i sprawia że do oczu napływają wiecznie mokre łzy szczęścia!
Gdy wszystko idzie nie tak jak trzeba i świat się wali, ukrywam się w głębi swej duszy
,aby tam odnaleźć Ciebie - nierozerwalną jej część.
To właśnie jest mój świat, do którego wstęp mają tylko Ty i ja - nierozerwalna część...
Gdy znikniesz z Tobą zniknę ja... dlatego czekam na sen...wiekuisty sen...
zasypiam a Ty kołyszesz mnie w swoich skrzydłach,,,,
ocierasz kamienne łzy przytwierdzone na zawsze do posągu mojego serca...
Czarne pióra spadają w dół...w dół... w dół... Wiatr zdmuchuje czarny popiół...
Nadchodzi zima... mój wiekusty sen... .
Czasem z ponad drzew nie dostrzegam lasu...
Tęsknię za Tobą, gdy jesteś tak blisko, a wiem że zawsze jesteś przy mnie!
Bo Ty żyjesz we mnie, dlatego ta niekończąca się tęsknota mnie powoli spala...
żywy ogień płonie we mnie...staję się czarnym popiołem...
To piękny ból, którego potrzebuję....
zapiera mi dech w piersi i sprawia że do oczu napływają wiecznie mokre łzy szczęścia!
Gdy wszystko idzie nie tak jak trzeba i świat się wali, ukrywam się w głębi swej duszy
,aby tam odnaleźć Ciebie - nierozerwalną jej część.
To właśnie jest mój świat, do którego wstęp mają tylko Ty i ja - nierozerwalna część...
Gdy znikniesz z Tobą zniknę ja... dlatego czekam na sen...wiekuisty sen...
zasypiam a Ty kołyszesz mnie w swoich skrzydłach,,,,
ocierasz kamienne łzy przytwierdzone na zawsze do posągu mojego serca...
Czarne pióra spadają w dół...w dół... w dół... Wiatr zdmuchuje czarny popiół...
Nadchodzi zima... mój wiekusty sen... .
-
Eglarest
- Chorąży
- Posty: 3653
- Rejestracja: sobota, 19 listopada 2005, 11:02
- Numer GG: 777575
- Lokalizacja: Poznań/Konin
-
Eglarest
- Chorąży
- Posty: 3653
- Rejestracja: sobota, 19 listopada 2005, 11:02
- Numer GG: 777575
- Lokalizacja: Poznań/Konin
Tak pisał Erbello:
takie porownanie śmierci z kosą jak rolnik na żniwach ładnie przemycone i ładnie dopsowane (chodź pewnie mało bystry czytelnik opdczyta to jako żniwa w Ugandzie. ) Pozatym symbol Kwiatu który moze jest odneisieniem do innej skrajnosci jaką być m miłość gdzie rośnie znów na nowo a narrator czy to już nie sam ty?
Używasz łądnego jezyka tylko jeszce poparcuj nad formą i posklądaniem tego w lepszą bardziej plynną całość
ważne ze wiesz oczym pisać wiesz nawet jak to robić i używasz języka poetyckiego.
Mi sie podobało oby tak dalej.
Cóż powiem tak jak na pierwszy wiersz to bardzo ładne i pozatym głębokie czy to nie nawiazanie do tej Virtualnej miłosci z opowiadania ?Kosa nie zamachła się, mimo prośby Twej,
Rolnik Czarny oddalił się, nadeszła promieni słońca biel,
Kwiat zakwitł, gdzie zatrzymałaś wzrok, zapachniał wiosną,
Kiedy narrator kwiat zerwał i Tobie podarował,
W promienny uśmiech zamieniłaś minę skośną.
takie porownanie śmierci z kosą jak rolnik na żniwach ładnie przemycone i ładnie dopsowane (chodź pewnie mało bystry czytelnik opdczyta to jako żniwa w Ugandzie. ) Pozatym symbol Kwiatu który moze jest odneisieniem do innej skrajnosci jaką być m miłość gdzie rośnie znów na nowo a narrator czy to już nie sam ty?
Używasz łądnego jezyka tylko jeszce poparcuj nad formą i posklądaniem tego w lepszą bardziej plynną całość
ważne ze wiesz oczym pisać wiesz nawet jak to robić i używasz języka poetyckiego.
Mi sie podobało oby tak dalej.