"Mędrcy"

[Aurora]

Mędrcy
Mistrzowie rzucania słow na wiatr,
Tak to Wy wyryliście gdzieś w sercu
Tamto palące ostrzeżenie,
Że kiedy człowiek znajduje szczęście
Zapomina czym jest wena

Czy wiecie
Jak to jest, kiedy człowiek
Boi się własnego uśmiechu,
Stąpa delikatnie po ścieżce radości
By nie spłoszyć bożego daru
I umiera w środku, bo tak nie da się żyć?

To nie koniec,
Wiecie, kiedy miniesz granicę
Tamtą lśniącą w noc, czerwoną linię
Stajesz się opętany przez moc na pewno nieboską -
Jestem Waszym bękartem, Mędrcy,
Nie zapomnicie mojego śmiechu.... Nigdy;

[Alucard]

Dobre. Nareszcie głębsza refleksja. Do mnie trafia jak najbardziej...
Środki stylistyczne, budowa i przesłanie na wysokim poziomie. Potrafisz pisać...

Wiem, że to moze wyglądac jak kącik wzajemnej adoracji, ale znowu czyste pięć (chociaż w sumie kilka razy Ci 3 dawałem, więc nas o ustawianie ocen nie powinni posądzać )