pieśń człowieka nieszczęśliwego

[rakot]

PIEŚŃ CZŁOWIEKA NIESZCZĘŚLIWEGO



Miłość jest jak ogień, ogrzewa, lecz
Jest ona zdradliwa i może sparzyć.
Miłość jest jak woda, wszystko wniwecz
Obracająca na swojej drodze.
Miłość jest jak ziemia, wielu życiom
Daje początek, lecz daje i koniec.
Miłość jest jak powietrze, na krośnie
Tkając tchnienia szyje z łuku nimi.
Miłość jest jak spalający płomień,
Jak mrożący lód – pochłania i trawi.

[rakot]

nikt nic nie pisze. więc ten wiersz chyba w takim razie jest żałosny.

[Alucard]

rakot
primo:nie unos sie, bo pół godziny na ocene czekałeś dopiero- nieraz i cały dzień lub więcej przypada
Poza tym południe jest Ludzie w szkole i pracy tkwią.

Pozwól, że ocenię ja na początek
Wystawiam +3
Na 4 troche za mało, ale w wierszu coś mnie urzekło, jakas dwuznacznosć, ukazanie okrucieństwa ale i piękna miłosci, jej dwóch obliczy
Podoba mi się, ale nieco za mało na 4. Moze troche bardziej poetycki język, no ale to juz warsztat. Pracuj a na pewno cos z ciebie będzie. Póki co najlepszy debiut od ponad tygodnia (zwykle trafiały się teksty, ze ręce opadały)

[Carchmage]

Dałbym trzy. Kojarzy mi się z barokiem - krótki wiersz o miłości wg konceptu, żeby ukazać dualizm miłości poprzez dualizm innych "dobrodziejstw", np. żywiołów... Stanowczo powinieneś pisać dalej.

Pozdrawiam.

[Narmo]

Klasyczne i niezbyt odkrywcze, ale nie odstrasza. Nadawałoby się na motto czegoś większego. Ani gniot ani arcydzieło. Czyli 3

[Eglarest]

nikt nic nie pisze. więc ten wiersz chyba w takim razie jest żałosny.

i wszystko w temacie 2