"Autoportret"

[Aurora]

Ubrali mnie, w sukienkę a'la pierwsza klasa,
Ubrali mnie, w niemoje marzenia, ambicje,
ubrali mnie, w swój świar, aspiracje


Przepraszam, nie potrafię być grzeczną dziewczynką,
Przepraszam, nie zmyje czerni z oczu,
Przeraszam, nie potrafię żyć bez czerwonej szminki

Nie pamiętam już, swojego dzieciństwa,
Beztroski, malowanej lalkami Barbie

Nie pamiętem,
Spokoju regenerowanego, czyjąś ciepłą dłonią

Nie pamiętam,
Zostałam zniszczona przez Dzisiaj

[Jelcyn]

Nie wiem jak to nazwać, ale wiersz emanuje jakąś taką prawdziwością, smutkiem i żalem. Budzi we mnie niejasno określone uczucie. Takie wrażenie, ze coś się kończy, ulatuje... 6

[Alucard]

Dokładnie Jelcyn. Wiersz istotnie smutny.
Auroro- Chyba w pierwszym utworze ujawniasz swoja prawdziwa osobowosć. Nie wiem, czy to co o tobie wiem to prawdziwa ty, ale naprawdę, tutaj po raz pierwszy widzę, że to pisałaś TY, AURORA, delikatna, nieco zbuntowana, niepokorna...

Gratuluję

[Carchmage]

Zdaje się, że mam podobne wrażenie. Tak po prostu wypowiedziane słowa, od siebie. Podoba mi się.

[Deep]

Nie bawiłem isę nigdy lalkami Barbie bo szczerze ich nienawidzę ale przemoge się i wystawię 5.

[Eglarest]

po raz kolejny mieszane uczucia chyba potrzebuje jeszcze wiecej czasu do tego tekstu ale niewydaje mi sie on najlepszy hmmm

[Aer]

Banał....

Anafory, o ile w ogóle potrzebne (według mnie nie), nie spełniają swojej funkcji.

„Przepraszam”, kolejny raz w twoim tekście widzę słowo „przepraszam”…

Literówki.

Do mnie nie trafia.

Zaczynam powoli odnosić wrażenie, że lecisz na ilość…