Tawerna RPG

Cztery żywioły, odwiecznie tworzące nasz świat w rywalizacji lub kooperacji między sobą, dają nam wszystko co mamy. Jednak który z nich daje najwięcej? A który więcej zabiera niż daje?

Ludzie od zawsze widzieli w przyrodzie ogromną siłę. Niszczące niemal wszystko cyklony, woda potrafiąca zalać całe miasto, zabierając ludzki dorobek czy nawet ludzkie istnienia; ogień który pokonał sam wielki, starożytny Rzym; ziemia, której gniew zamienił w gryzy niejedną cywilizację... Jednak każdy z tych żywiołów jest konieczny do życia - to na ziemi rozwijają się wszelkie formy życia - zarówno zwierzęta jak i rośliny; to w wodzie jest to, dzięki czemu możemy przetrwać i się rozwijać; ogień jest źródłem światła i ciepła, powietrzem oddychamy i to ono chroni nas przed zabójczym działaniem słońca...

Nie zamierzam udowadniać ze któryś z nich wystarcza sam z siebie, potrafiłby zastępować inne. Ale który daje najwięcej, jest dla nas najważniejszy - to już zupełnie inna sprawa.

Skoncentrujmy się na jednym tylko aspekcie - życiu. To ono sprawia, że nasza planeta jest wyjątkowa w znanym wszechświecie, niezwykła - dar życia to najważniejsza rzecz, którą dała nam przyroda, najwyższa forma organizacji materii. Piszesz, że każdy z żywiołów potrzebny jest do życia - ale tutaj zgodzić sie z tobą nie mogę. Na Marsie nie ma powietrza, lecz naukowcy poszukują tam oznak procesów życiowych. Na Europie, jednym z ksieżyców Jowisza nie znajdziesz także gleby, ziemi - lecz i tak chcemy wysłać poszukiwawczą misję, bo liczymy że znajdziemy tam orgaznizmy. Żadna z tych form nie mogła też nigdy spotkać ognia, gdyż ten nie moze istnieć bez powietrza i zawartego w nim tlenu - co więc sprawia, że gdzieś mozę powstać życie, co jest warunkiem sine qua non istnienia organizmów?

Woda - ta jedna z najprostszych substancji, tak wszechobecna - oto dawczyni życia, kolebka naszych praprzodków i potencjalnych kuzynów. To jej obecność sprawiła miliardy lat temu, gdy nie było ani powietrza, ani ziemi, lecz miast nich trujące wyziewy wulkaniczne i popękana jałowa skorupa, żę mogła powstać pierwsza, najprymitywniejsza bakteria. I było jej tam tak dobrze, że 3 miliardy lat minęły zanim życie wyszło z głębin, tylko po to by 600 milionów lat temu w czasie wielkiego zlodowacenia, ponownie znaleźć w nich schronienie. Lecz mimo tego że w końcu wyszło, nie znajdziemy do dzisiaj organizmu, który by nie potrzebował wody. Istnieją takie, które nie wymagają powietrza - długo by je wymieniać, takie które nigdy nie widziały gleby ani ognia - lecz ani jednego bezwodnego. I nawet nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić takiej formy - powtórzę to, co napisałem na początku - gdzie szukamy życia: Tam gdzie jest powietrze? Tam gdzie jest Ziemia? Tam gdzie jest ogień? Nie - ale tam gdzie jest woda, tam moze być i życie, tam gdzie jej nie ma - nikt nawet go nie szuka.