Tawerna RPG

Messor i Michael juz jakis czas byli goscmiz akładu
zapadał kolejny wieczór Michael wciąż miał wrazenie ze ktos go obserwóje i czycha na jego zycie siostra oddziałowa znow podaje mu te proszki ktore zapewne maja przejac nad nim kontrole

Messor coraz mneij lubi to meijsce dlatego tzryma sie na uboczu i kombinuje jak by tu uciec by zdazyc jeszcze na hallowen.

Michael

Mężczyzna rozglądną się dookoła, a gdy tylko siostra nie patrzyła na niego, udał, że zażywa proszki, a tak naprawdę schował je pod język-nie otrujesz mnie zdziro-pomyślał

Spogląda dookoła siebie. Z wolna szacuje liczbę osób i przypomina sobie rozkład korytarzy. Może i to błaha sprawa, ale nie chce spędzać tego radosnego święta w tak ponurym i nudnym miejscu jakim jest ten zakład. W końcu tu nie da się wywiesić ozdóbek przed bramę!

siostra chwyciła Michaela za twarz i zmusila go do połkniecia proszków
Michael poczół ze chce mu sie spac tylko gdzie sie polozyc by go nikt nie znalazl

Messor miał wizje pieknego swieta i swieta z przed 2ch, zauwazyl jak michael szuka miejsca jak pies do srania widzi tez ze stary eskimos tutejszy skazany znów ma zwidy krzyczy ze caly swiat stanie w ogniu i nikt niedozyje ranka i wojna jest tuz tuz i zaglada juz juz...

Michael zaczął wczołgiwać się pod łóżko - tu powinienem być bezpieczny-rzekł-co ona mi zrobiła?-dokończył, po czym spróbował zmusić się do wymiotów

Messor spokojnie oglądał całe to przedstawienie swego towarzysza. Chyba tak naprawdę nigdy nie uda mu się go zrozumieć, a tym bardziej jego intencji... ale co tam! Świat jest zbyt piękny by przejmować się ludźmi zażywającymi lekarstwa w tak niemiłych miejscach. Chociaż z drugiej strony... może uda się go wykorzystać! Puknął go parę razy w ramię i odparł
-Ona próbuje Cię otruć, podaje Ci arszenik w małych ilościach!

Messor puknął michaela aktos puknął messora z tyłu w głowę upadajac widział jedynie siostre oddziałową

Michael chyba sie przejął ale wiedzial ze jzu zazyl leki i zaraz usnie

WIelki chuk obudził obu delikwentow lezeli obok siebie w izolatce, rozbłyskało czerwone swiatlo i slychac bylo syrene alarmową drzwi byly chyba uchylone

-Przyszli pomnie-pomyślał-muszę stąd uciekać i to szybko-zawołał, po czym szarpnął swojego współtowarzysza-szybko uciekajmy, to oni, szybko

- Ajajaj! Moja głowa
Wyszeptał. Rozejrzał się wokoło i popukał kolegę pod łóżkiem i nadal szepcąć
- choć, to nasza szansa!

obaj wyszli an korytaz ktory był pusty niebyło nikogo tylko to swiatło szybko zauwazyli ze w pokoju pielegniarzy neibylo tez nikogo a wiedzieli dobrze tam są wszystkie klucze i paralizatory ! jedyne co ich dzieliło to gruba pancerna szyba ! bo niestety dzwi wydaja sie byc zamknięte

korytaz prowadzi do swietlicy oraz sal pacjentow i kibli.

-Musimy zdobyć broń, tak, musimy się bronić-mężczyzna pobiegł naświetlice szukając czegoś czym można by rozwalić szybę

Rozwalił szybkę pobliską gaśnicą. Wziął tyle paralizatorów ile udało mu się unieść, jak i kluczy. Nie brał oczywiście tych z sal innych pacjentów tylko wejściowe i od pomieszczeń gospodarczych. A nuż widelec uda się coś zakosić, albo co zabawniejsze ukryć zwłoki

Michael znalazl metalowe krzesło chwycił je chcial wyrwac ale okazalo sie byc przykręcone , w oczy rzucił mu sie telewizor jednak tez byl za szybą

w tym czasie ejgo towazysz uzyskał klucze i juz szukał wyjsc

na zewnątrz slychac było odglosy wybuchow i syren alarmowych

Nowiutkie paralizatory wydawały się idealne do wypróbowania. Szkoda tylko, że nie miał na to czasu. Dlatego też otworzył pierwsze drzwi wejściowe i ostrożnie szedł na przód w stronę wyjścia.

Broń, muszę zdobyć broń -krzyczał, po czym przelazł przez rozbitą szybę i wziął paralizator, a następnie poleciał za kumplem

oboje szli nienapotykając oporu niebylo ani zywych ani martwych nikogo nie było
nagle cos pierd... obok nich i wyrwało dziure w scianie oboje schronili sie za zakretem korytarza dziekiczemu przezyli
zaczelo dzwonic im od chuku w uszach

mężczyzna zaczął się nerwowo rozglądać mając przygotowany paralizator, na wypadek, gdyby ktoś go miał zaatakować, po chwili sprawdził co się stało