[Sesja][Wampir: Maskarada] Modern Night

Kloner

Michael

Siadam na jednym z nagrobkow w głebi cmentarza. Broń trzymam na kolanach przygotowaną do strzału. Obserwuje okolice. Wypatruje ruchu.

O co w tym wszystkim chodzi?

Gdy tak rozmyślasz zastanawiając się nad swoją rolą w całym tym przedstawieniu, słyszysz kroki za sobą... Lecz gdy się odwracasz, jakaś postac wali cię w głowę łopatą... Nastaje ciemnośc...
,, Nie możesz się pośpieszyc? Biskup chce żeby to dziecko przeżyło rytuał''
,, Już prawie zasypałem ten cholerny grób!''
,, Dobra, zwijamy się stąd, zakład że nie wydostanie się przed wschodem?''
,, Lepiej żeby się wydostał... bo inaczej skończymy na dnie oceanu...''

Budzisz się... nic nie widzisz, znajdujesz się w czymś co jest bardzo ciasne... wtedy nachodzi cię myśl... trumna...

Kloner

Michael

O cholera co się tu dzieje?
próbuje otworzyć wieko trumny. jak się nieda staram się rozwalić je ręką, ewentualnie z buta.

Szarpiesz się i próbujesz w jakiś sposób otworzyc wieko trumny, lecz bez skutku... zdaję się że jesteś kilka metrów pod ziemią... jedynym choc trochę nierealnym sposobem wydostania się jest... wydrapanie paznokciami drogi na powierzchnię...

Kloner

Michael.

Staram się żucić jakiś czar który mógłby pomuc mi w wydostaniu się z tąd na zewnątrz. jak się nieda zaczynam kopać kroge do góry

Nie znasz żadnego czaru... może Artemus specjalnie cię żadnego nie uczył... Zaczynasz drapac trumnę, drewno jest miękkie, mimo tego ból przeszywa twoje palce... tak nieistotna częśc ciała, lecz tak bardzo boli...

Kloner

Michael

Jestem martwy
Kopie dalej

Twoje palce zaczynają krwawic... lecz trumna mimo wszystko dalej trzyma... ból zaczyna byc bardzo nieznośny i gdy już masz zamiar się poddac i spędzic w tej trumnie resztę millenium, drewno łamię się i ziemia zasypuje twoją twarz...

Kloner

Michael

Kopie kopie i jeszcze raz kopie

Kopiesz dalej własnymi paznokciami... ból staję się jeszcze bardziej dotkliwy, na twoje ciało spadają ogromne ilości ziemi które niemal cię przygniatają... zaczynasz się dusic... po chwili stwierdzasz że to absurd, ponieważ odkąd umarłeś nie musisz już oddychac... kopiesz dalej...

Kloner

Michael.

Urywam 2 kawałki z moje już i tak brudnej marynarki lub koszuli i owijam nimi ręce poczym kopie dalej.

Kopiesz... zaczyna cię ogarniac potworny szał, po chwili tracisz panowanie nad sobą i zaczynasz wrzeszczec rozpychając bez opamiętania ziemię... W końcu po kilku minutach uspokajasz się... czujesz się dziwnie słabo... czujesz głód... Lecz o to wyciągasz dłoń i dotykasz powierzchni ziemi!

Kloner

Michael

Staram się wydostać na zewnątrz (rozkopuje ziemie)

W końcu wydostajesz się z pułapki... gdy kończysz rozkopywac ziemię prawie wyskakujesz z grobu i panicznie rozglądasz się wokoło... W pobliżu stoi znajomy samochód... oraz twoja nowa sfora...

Kloner

Michael.

-Aghrrr Co to miało być ojcze? Dlaczego?

Ivan Dimitrij

- To część rytuału. Wybacz nam. To był pomysl Nosferatu i to on cię tu zakopał.

Artemus podchodzi bliżej i ogląda cię...
- Wybacz moje dziecko... każdy z nas to przechodził. Lecz teraz jesteś pełnoprawnym członkiem Sabatu! Nosferatu Tobias Hatchins jest kapłanem tej sfory, a podlega on moim rozkazom... to jest twoja nowa drużyna...
Tobias podchodzi do was...
- Porfa byf dzfiecko poftwierdzfiło sfwoją przyfdatfnośc dfla sektfy... możfe czfas na przejażdżfkę?