[Warhammer] Miasteczko Romagen

[Yacek]

Rabe

- Czyli drogi prowadzące do Estalii cały czas niebezpieczne ? Pytam bo brat pojechał w ochronie karawany na południe. I stan gościńców też pewnie niezbyt dobry jeśli bandyci i banici grasują ? A jak na tym szlaku z bandami mutantów ? Znów się pojawiły ?
Jurgen rzucał pytania nie pozwalajac dojśc do głosu Werthcie i bawiąc się na wpół opróżnioną szklanką.

[Gavrill]

Haakon

Bard idąc potknął się o kamień. Upadł. Niestety upadek był niefortunny. Przez chwilę słyszał jeszcze głosy: "Co z tobą?" "Obudź się" ale i one powoli zamilkły.
Odszedł.
Haakon umarł.

[Ouzaru]

Wertha

Gdy miała już odpowiedzieć, Rabe wtrącił się nie pozwalając jej dojść do słowa. Uśmiechnęła się jedynie i upiła mały łyk trunku. Smakowało nadwyraz wybornie. Ostatni raz skosztowała czegoś porównywalnego u swego ojca, prawie cztery lata temu, gdy była u niego w odwiedzinach. Zamyśliła się na chwilę. Trzeba będzie znów zajrzeć do staruszka...
Kończąc swe pytania Jurgen skierował spojrzenie na rycerza, ten jednak najwidoczniej nadal oczekiwał odpowiedzi Werthy. Okręciła kielich kilka razy w dłoni, zwilżyła usta trunkiem i spoglądając spod rzęs na napitek rzekła:
- Zawsze wędruję ze swym oddziałem "Szarych Sokołów", teraz jednak... mam... "wolne" - stwierdziła i podniosła lekko rozbawione spojrzenie szarych oczu na rycerza. - Jak widzisz, spoczynek nie jest mi przeznaczony, ale nie narzekam. Nigdy nie lubiłam bezczynności. Oczywiście, muszę przyznać, że brakuje mi mych kompanów. Zabrałam ze sobą jedynie pomocnika i ucznia - Reinhard'a.
Ruchem głowy dyskretnie wskazała młodzieńca i zmarszczyła niezadowolona brwi. Zawiedzenie i zniesmaczenie odbiło się na jej twarzy, lecz po chwili ustąpiły pod wymuszonym uśmiechem.

[Dhagar]

Wolfgang Hartmann

- Tak, odpoczynek nie zawsze dobrze robi dla wyrobionych nawyków. Choć przynosi ulgę a czasami również zarobek na boku, tak jak teraz. - uśmiechnął się lekko do Werthy.
- Co zaś się tyczy szlaku to jeśli ochrona była silna to nie powinieneś się obawiać Jurgenie. Choć pewności nigdy nie można mieć do końca.

[Belath_Nunescu]

Elzix

Kawał mięcha zaczął mu już powoli ciążyć. Zdjął go na chwile i z odetchnąl z ulgą. Odwrócił sie do Morgotha.
- Jak to wygląda? - zapytał, mrugając oczyma.
Szybko spuścił głowe i wytarł jakąś szmatką z twarzy, dziwną wydzielinę z miecha. Jesli odpowiedz brzmiała, "już dobrze", położył sobie mięcho na twarzy i postanowił czekać kilkanascie minut. Gdyby jednak odpowiedz była "Nie", położył sobie mięso na twarzy i postanowił leżec do czasu zdjęcie mięcha przez służbę.

[Mr.Zeth]

Morgoth:

-Jak pochylisz głowę, to nie będzie widać.- odparł zabójca, po czym się zaśmiał. -Może po prostu jestem mało spostrzegawczy, ale już jest mało widoczne.- klepnął najemniika w ramię, po czym znów utonął w myślach. Zaczął cicho mruczeć jakąś melodię, podszedł do okna i wetchnął troche świeższego powietrza. -Taka piękna noc się marnuje...- powiedział z udanym smutkiem, po czym się usmiechnął. -Zastanawaim sie, o czym oni tak debatują...-

[Belath_Nunescu]

Elzix

Rozłożony na sofie, rozmyślał nad różnymi rzeczami. A to wpadały mu do głowy wspomnienia z domu. A to znowu jakiś epizod z jego wędrówki. Poklepał miecz na wspomnienie, jakto uratował mu życie. To znowu poklepał kolczugę, w okolicach wątroby. Usłyszał słowa Morgoth'a, a' propos tematu debaty.
- Chciałbym wiedzieć...oj chciałbym wiedzieć, o czym oni tam gadają... - odetchnął głęboko.