Ogólnie zawsze miałem spore zainteresowanie do fantastyki w każdym wydaniu. No i zagraliśmy Trzeba przyznać, że takiego klimatu nie udało mi się napotkać na żadnej kolejnej sesji. Chyba to takie unikatowe prawo pierwszej sesji Ten ZAJEBISTY klimat Graliśmy wtedy w D&D 3.0. naprawdę diabelsko fanie było.
Zdaje mi się, że to już któryś raz jak ktos podaje, że jego pierwsza sesja była fajną rzeźnią. Czy u większości rpg-owanie polega na wyrzynaniu??Pamiętam, wtedy tak się wkręciliśmy (choć zasady były wtedy bardzo zawiłe) że graliśmy przez dokładnie piętnaście bitych godzin. Rzeźnia była totalna, ale wrażenia pozostałe po tamtej sesji są niezmazywalne.
Według mnie na pierwszej sesji MG powinien graczowi pokazać wszelkie elementy RPG: dać mu trochę pogłówkować nad zagadką, odegrać postać, pogamblować i oczywiście powalczyć. Dla mnie w walce nie ma nic złego, o ile jest dobrze uzasadniona, bo teksty w stylu wyskakuje na was ork z krzaków to idiotyzm. A jeśli wszystko trzyma się sensu i jest w miarę oryginalne, mogę grać nawet same rzeźnie. Ja ze swojej pierwszej sesji pamiętam trzy rzeczy: picie piwa w karczmie, podróż przez las i ostateczną walkę z demonem, w której przeciwnik zmasakrował wszystkich prócz mojego brata. Po prostu - walka daje nieco adrenaliny, zwiększa uwagę i koncentrację gracza, za to ją lubię (i chyba nie tylko jamakk pisze:Zdaje mi się, że to już któryś raz jak ktos podaje, że jego pierwsza sesja była fajną rzeźnią. Czy u większości rpg-owanie polega na wyrzynaniu??Pamiętam, wtedy tak się wkręciliśmy (choć zasady były wtedy bardzo zawiłe) że graliśmy przez dokładnie piętnaście bitych godzin. Rzeźnia była totalna, ale wrażenia pozostałe po tamtej sesji są niezmazywalne.
).
Totalna immersja, mniam, szkoda że nie ma się takiego uczucia na setnej sesji z rzędu. Chętnie jeszcze raz przeżyłbym zrobienie kalecznej postaci w stylu barbarzyńcy człowieka z małą siłą i dużym intelektem, czy też psychodelicznego gitarzysty z największą w grze inteligencją, niestety cierpiącym na paranoję i specjalizującego się w broniach ciężkich. Pierwsze sesje to najfajniejszy okres: dużo kwiatków, dziwnych postaci i zwariowanych pomysłów. A później po pełnych werwy graczach zostają starzy, zgorzkniali weterani.Rzeźnią, w sensie troszkę metaforycznym. Chodzi o konkretne wkręcenie się w losy swojej postaci i przeżywanie wszystkiego jakby działo się obok nas, na prawdę.
.No chyba, że ma się taką drużynę jak ja. Na początku, jak nas było czterech, to graliśmy w miarę poważnie, a na pierwszej sesji jedynym kwiatkiem było przypadkowe samookaleczenie kumpla. Teraz, po półtora roku, jest nas siedmiu (ale i tak nigdy nie ma wszystkich) i dopiero teraz zaczął się okres największej "twórczości", z praktycznie każdej sesji można garść kwiatków wyłowićBLACKs pisze:Pierwsze sesje to najfajniejszy okres: dużo kwiatków, dziwnych postaci i zwariowanych pomysłów. A później po pełnych werwy graczach zostają starzy, zgorzkniali weterani.
Józef Stalin pisze: Jedna śmierć to tragedia, milion – to statystyka
. Po drodze jeden z graczy znalazł nawet dziecko, które adoptował, ale dalej już nic nie powiem, bo nie pamiętam... 
Józef Stalin pisze: Jedna śmierć to tragedia, milion – to statystyka
. A pierwsza sesja w licencjonowanego rpg'a..... DnD jakieś 4 lata temu.... pamiętam, drużyna miszczó ja(paladyn Helma), kumpel(mag) i drugi kumpel(wojownik/łucznik) i złośliwy MG, zginąłem po 30 min, rozszarpany przez dwa wampiry , reszta drim timu po 15 min od mojej smierci (chyba zabił ich licz)... wtedy nie wiedziałem, że MG to taka bestyja co chce tylko graczy ubijać . . Było ekstra i te uczucie zeby nie powiedziec czegos głupiego i sie nie zbłaznic .A tak przy okazji powiem ze MG to chyba miał cos z headem bo zeby klimat był do zimowej sesji...nie rozpalał w domu... starych nie było... Siedzielismy pod kocami a 2 jego psy w nogach zeby palce nie drętwiały 
