Jaki rodzaj broni wybieracie?

[Memo]

Nie. Nigdy nawet o tym nie myślałem, bo nie widzę siebie w aketonie/kolczudze/płycie (akurat by mnie było na płytę stać...). Ale może w przyszłości? Ale nie o tym temat więc lepiej już nie offujmy ;p.

[Force]

hm osobiscie jestem za opcją "oręż na każdą okazję"...

w ten sposób posiadajac kilka rodzajów broni kazdy BG moze przełączać miedzy nimi doprowadzajac do nowej konfiguracji i np.:
BG1 - łuk refleksyjny II na procę;
BG2 - berdysz na młot/tarcza;
BG3 - sejmitar na pałkę;
BG4 - miecz dwuręczny na cięzki korbacz;

gra jest bardziej taktyczna, a BG gotowi na wszystko. Jak pokazuje powyższy przykład BG sa przygotowani na starcie z przeciwnikiem np z odp. na obrażenia sieczne. Przy odpowiedniej taktyce da sie pokonac prawie wszystko a i graczom dobrze zrobi wysiłek intelektualny. Przecież nie każda sesja musi kończyć śmiercią graczy bo jakś #$@% wojownik stara się wyłączyc rdzeń mocy korbaczem. Niech spoczywa w pokoju.

[Hose15]

Najlepsze to są młoty i topory.Nie ma to jak potężny topór dwuręczny w rękach krasnoluda.

[Ardel]

Zagłosowałem na inne, bo mam słabość do walki włócznią. Nie miotane, bo nią nie rzucam. Uwielbiam to.

Myślałem czy by nie dać mieczy, bo kocham scimitary, ale włócznia jest częstsza.

[Visius]

Zagłosowałem na strzeleckie.
Choć bardzo rzadko gram łucznikami, bardzo podobają mi się postacie biegle władające łukiem i mające doskonałą celność. Do tego poprawiające atuty i ciekawe zdolności w klasach prestiżowych czynią postać nietkniętą. Podoba mi się fakt zaszycia gdzieś na gałęzi lasu, precyzyjnego wybrania ofiary i ustrzelenia lub przestrzelenia jej tego, co trzeba. Ostatnio mam pociągi do zrobienia postaci w rodzaju skrytobójcy...

[Ravandil]

Zdecydowanie broń strzelecka. Na sesjach najczęściej gram elfami, a one mają najlepsze osiągi w strzelaniu z łuku, a walka wręcz zawsze się źle kończy;]. Elf + długi łuk=rzeź A jak szczęście sprzyja, to niektórych przeciwników można nawet do ściany przybić:) . Od biedy może być także kusza, w każdym razie bronie nie-strzeleckie tylko w akcie desperacji:]

[Craw]

A to dziwne, bo kusza jest skutecznejsza od luku (choc nie tak szybkostrzelna). Jak to kiedys stwedzil moj znajomy "czemu wszyscy sie upieraja na luki? Luk to jest przeciez bron biedakow!" (nie mowie o dlugich lukach walijskich ).

[Heimdall]

Craw, co do broni biedaków to nie mogę się zgodzić. Wszak aby dobrze strzelać z łuku, trzeba ćwiczyć latami. A z kuszy każdy głupi kmiot po kilkudniowym przeszkoleniu i wystarczającej sile (aby naciągnąć cięciwe) może ustrzelić rycerza. Choć muszę się zgodzić, że kusza jest od łuku silniejsza (kilkakrotnie większa siła naciągu), ale za to dużo powolniejsza.

[Craw]

Tyle ze kazdy glupi kmiot kuszy se nie kupi, bo go nie bedzie stac.

[Heimdall]

Kusze były na wyposażeniu każdego średniowiecznego miasta. Gdy w mieście zostawali sami mieszczanie, bez przeszkolonych wojowników, kusza służyła im do obrony. Gdyby mieli na wyposażeniu łuki, nie poradziliby sobie z ich obsługą.

[makk]

Osobiście to najlepiej lubię dwa miecze lub broń szermierczą taką jak ciężki rapier. Podoba mi sie szermierka, zwinne ruchy, szybkie ataki i taniec z bronią.

[Craw]

Kusze były na wyposażeniu każdego średniowiecznego miasta. Gdy w mieście zostawali sami mieszczanie, bez przeszkolonych wojowników, kusza służyła im do obrony. Gdyby mieli na wyposażeniu łuki, nie poradziliby sobie z ich obsługą.

Tyle czy przypadkiem prostota obslugi nie jest kolejna przewaga kuszy nad lukiem? Zreszta kusza ma jeszcze jedna przewage - zeby z niej korzystac nie trzeba stac stabilnie na ziemi (ale to juz sa warunki ekstremalne typu strzelanie z konarow drzew ;P)


I nie mow, ze kmiotkowie nie poradziliby sobie z lukami. Wystarczy podstawowe przeszkolenie w jaki sposob naciagac luk i jak strzelac, zeby strzala leciala przed siebie ^^, bo w boju sie nie celuje, tylko zasypuje przeciwnika gradem strzal (mowie tera o normalnej bitwie, a nie jakiejsc rozrubie trzech na trzech). Kto by wtedy celowal? W koncu ktores strzaly i tak trafia.

[Heimdall]

Tyle czy przypadkiem prostota obslugi nie jest kolejna przewaga kuszy nad lukiem?

A czy ja pisałem, że łuk jest lepszy od kuszy? Żeby z łuku ubić zakutego w pełną zbroję rycerza, trzeba było trafić w szczelinę w zbroi (wyjątkiem są łuki walijskie, które podobno, dzięki użyciu strzał ze specjalnymi grotami i dużym siłom naciągu, były w stanie przebić ciężkie pancerze), a z kuszy, to tylko przymierzenie, strzał i rycerzyk leży w kałuży krwi...

Czytałem, że angielscy królowie, nakazywali swoim poddanym ćwiczyć strzelanie od najmłodszych lat, w każdą niedzielę po porannej mszy, więc szkolenie było potrzebne. Bo oprócz tego, że należy nałożyć strzałę, naciągnąć cięciwę i puścić, trzeba wiedzieć w jaki sposób strzelać, żeby nie dostawać po rękach cięciwą w momenie strzału, w jaki sposób stać w momencie naciągania cięciwy itp.

[Mistrz Małodobry]

I nie mow, ze kmiotkowie nie poradziliby sobie z lukami. Wystarczy podstawowe przeszkolenie w jaki sposob naciagac luk i jak strzelac, zeby strzala leciala przed siebie

nawet obliczenie kąta pod jakim trzeba strzela na dystans wymaga pewnego doswiadczenia a co do obsługi kuszy to w przypadku obrony jeden stoi przy szczelinie strzelniczej a reszta mu podaje gotowe kusze

[Ravandil]

a co do obsługi kuszy to w przypadku obrony jeden stoi przy szczelinie strzelniczej a reszta mu podaje gotowe kusze

Podobnie jak to było później z muszkietami (patrz np "Pan Tadeusz") Ale jeśli chodzi o łuki, nie sposób odmówić im jednej wielkiej zalety - mobilności. Wykorzystywali to umiejętnie Tatarzy, którzy potrafili w pełnym galopie z końskiego grzbietu celnie ostrzeliwać przeciwnika, przez co walka z nimi była trudna

[Shadow12]

ja głosuje na broń miotaną bo fajnie można opisać jak leci sztylet lub szuriken prosto w serce goblina

[Heimdall]

Skoro już jesteśmy przy strzelaniu z konia , to może opiszę ciekawy marewr, który zwał się scytyjski krąg. Otóż, grupa konnych łuczników formowała okrąg w odległości około 50m od piechoty. Następnie łucznici zaczynali biegać w kółko, zawsze w prawo, ostrzeliwując wroga ze swej broni. Najczęściej dowódca wyznaczał cel, który prędzej czy później padał. Gdy łucznikom zabrakło strzał, wycofywali się, a ich miejsce zajmowała następna grupa. W efekcie, łucznicy byli w stanie pokonać duże oddziały wroga właściwie bez żadnych strat w ludziach. Gorzej było, jeśli wróg dysponował kawalerią. Wtedy nie można było sobie pozwolić na bieg w kółko, w takich przypadkach najczęściej strzelano do tyłu podczas ucieczki.