Tawerna RPG

Wszystkie wiersze mi się spodobały. To twojego przyjaciela było piękne, to do twojego ukochanego było wspaniałe, to "ścierć" była fajna, to "słowo" było przepiękne...

Jako że publikujesz wiersze na miejscu publicznym pozwolę sobie na kilka zdań opisujących moje wrażenia po przeczytaniu tekstu.
Na początek opiszę tekst „śmierć” bo na resztę nie znajduje dziś sił by czytać.
Tak, tak juz to kiedyś czytałem, a nawet nie wiem czy nie zająłem już zdania w sprawie tego tekstu. Po czasie jednak widzę wiersz w innym świetle.

Rymy bardzo dokładne nawet niema czego się czepić wydają się być dość przemyślane(chodź osobiście wątpię)- wciąż intryguje mnie słowo cyt”takemnicza, „.
Forma nie będę się jej czepiał w końcu nie oto chodzi
Styl no cóż tu powiem już kilka słów. Jest to styl zwany kombinatoryka stosowana(ulubiony styl kierowców Kombajnów) , a mianowicie mamy typowy przykład oparcia się na jednym motywie i powtarzaniu go cyt „jak śmierć”. Po wybraniu motywu należy zgrabnie dopasować skojarzenia, które przychodzą nam na myśl myśląc o motywie , tak aby się najlepiej zrymowały- (i tu wyjaśnia się przemyślenie rymów). Następnie ustawiamy wersy w miarę logiczną całość tracąc przy tym w ogóle rytmikę, sens jakiegokolwiek przesłania (nie martwmy się przecież od początku z założenia przesłanie miało być płytkie, oparte na znanym motywie tkz. prawda oczywista) i w ten sposób mamy coś na styl wiersza. W końcu się rymuje ! Pozostał tylko jeden element, który w wierszach z reguły się pojawia -Puenta.. Więc niemogąc użyć już wytartego motywu (bo zabrakło skojarzeń i pomysłów, których notabene na puentę nigdy nie było) umieszczamy na końcu zupełnie coś bez sensownego na przykład stwierdzamy że to juz Koniec. O ! i to jet puenta ! Biorąc pod uwagę użyty motyw (śmierci) i odkrywczą puentę (jakże krotką i przemyślaną) otrzymujemy na końcu wspaniałą dwuznaczność- Koniec wiersza i koniec jako oczywista prawda związana ze śmiercią.
I było by pięknie gdyby został tam ów koniec i nie wiem dlaczego pojawiło się tam ni z stąd ni zowąd w ogóle niepasujące do niczego „The end”- może i znaczenie to samo ale wyraźnie pokazuje jak autorka niema pojęcia o tym co chce powiedzieć i jak na siłę próbuje upiększyć swoje wypociny.
Po za tym tekst nie zawiera żadnych środków poetyckich i ma dziwne powtórzenia (w końcu przyjść i przybyć to to samo), odwołań tez sie niemożna doszukać(chyba że ”the end” to nawiązanie do tytułu piosenki-wiele by to wyjaśniało) to wszystko potwierdza tezę o żmudnym kombinowaniu i dopasowywaniu skojarzeń do motywu. - myślałaś już o zrobieniu prawo jazdy na kombajn ?

Co do mnie to ja piszę tą techniką co ty Ouzaru. Tylko ja chyba dłużej siedzę przy myśleniu nad wierszem, bliżej chodzi mi o to że na początku pisania mam dużo pomysłów, ale później one się kończą, i nad jednym wersem siedzę ok. 2 minut . Co do pisania to piszę na zwykłej kartcę i muszę się przyznać że są niekiedy skreślenia, poprawianki itp. A co do wymyślania słów to niekiedy słucham np. jakiejś fajnej piosenki, wolnej, to słowa same mi nachodzą...

Przeczytałam wszystko i powiem szczerze, że nie spodziewałam się czegoś tak błyskotliwego spod pióra Twojego, Ouzaru.

Zacznijmy zatem od początku, powoli, bym nie spłonęła pod ciężarem poezji, która mnie tak bezwzględnie zajęła.

"Śmierć"
Rymy doskonale dopasowane jak kamienie w świątyniach azteckich. Szpilki nie wciśniesz między sztywne ich połączenia, sprawiając, że cały wiersz nawiązuje do głownego tematu.
Czerpiąc garściami z barokowego konceptyzmu nie waha się łączyć go z bardziej współczesnymi zabiegami jak neologizmy.
Ze wspomnianego wyżej "Takemnicza" płynie niesamowite połączenie - taczki z mnichem. Jak ładniej powiedzieć "powieźć kogoś na taczkach" jak nie tym słowem? Zawiera w sobie wszystko - od środka transportu po przedstawiciela stanu duchownego.
A nawiązania do baroku? Już Morsztyn przyjął zasadę - zaskoczyć na końcu. Tu została ona rozwinięta. Nie jest to już utarty konceptyzm siedemnastowieczny. Dość jednostajna budowa wiersza buduje nastrój oczekiwania na błyskotliwą, pełną przemyśleń puentę. Dochodzimy do ostatniego wersa i ... puenty nie ma! Tak, ten innowacyjny zabieg sprawił, że tomiki Morsztyna chowają się w popłochu po zakurzonych kątach domowej biblioteczki.
Zakończenie natomiast (tu z Elgiem się nie zgodzę) pełni naprawdę ważną funkcję. Zaznacza on koniec wiersza jakby czytelnikowi przyszedł do głowy (głupi, zaiste) pomysł, że autorka zapomniała dopisać reszty.
Ponadto, już na pierwszy rzut oka widać niesamowitą uniwersalność wiersza. Wystarczy zastąpić słowo tytułowe dowolnym innym (spróbujcie sami!) i otwiera się przed nami cały wachlarz możliwości! Sama napisałam (opierając się na tym doskonałym dziele) już parę: "Czas", "Rwa" czy "Komornik". Opublikuję je tu niedługo.

Postaram się wrócić do tej nieprzeciętnej lektury tak prędko, jak tylko pozwoli mi moje słabe serce, dobite dodatkowo wielkością i niezaprzeczalnością przedstawionych dzieł. Cóż Ouz - nie pozostaje mi nic innego jak uczyć się od Ciebie po kuracji w ramionach umiłowanej duszy, po niebotycznej porażce, jaką właśnie poniosła moja twórczość, porównana do Twojej.

Wilczyca napisała

Przeczytałam wszystko i powiem szczerze, że nie spodziewałam się czegoś tak błyskotliwego spod pióra Twojego, Ouzaru.

no ładnie...

Zirael Ty masz naprawdę problem z czytaniem ze zrozumieniem.

Ouzaru, pozwolę sobie napisać o Twoich, trafnie nazwanych przez Eglarest'a, ciężkich wypocinach pt. "Śmierć". Do rymów nie mam zastrzeżeń, są przemyślane, w przeciwieństwie do treści. To jest dla mnie płytkie. Bardzo chaotyczny wiersz. Przelatuje on jak posiłek w czasie wirusowego zapalenia jelit. Niektóre przymiotnikowe określenia rzeczownika "śmierć" pasują do siebie, inne są zaprzeczeniem. Moim zdaniem powinnaś się na coś zdecydować. Intryguje mnie również wyraz "takemnicza". Nie mogę doszukać się w/w słowa w swej pamięci i słownikach. Mogłabyś wyjaśnić jego znaczenie i zaspokoić moją ciekawość? Masz rację Wilczyco co do ważnej funkcji zakończenia. Ludziom pokroju Ouzaru trzeba dwa razy powtarzać - kropka i "the end". :wink: Rodic, Tobie się to podoba, czy mówisz tak z czystej przyzwoitości? :wink:

Pierwsze trzy wiersze naprawdę niezłe , ostatni wynika chyba z chwilowego stanu ducha .
Co do stylu kombajnistów to drogi Eglareście popatrz na swoją ortografię i literówki .

Drogi Gościu niewiem co maja literówki i ortografia do stylu i formy wypowiedzi w Postach.

Swiadcza o szacunku piszacego do czytającego . Jeśli przyrównujesz styl piszącej do stylu kierowców kombajnów a Twoich postów czytać się nie dało z powodu ortografii godnej klas pierwszych podstawówki , to wybacz , ale coś tu jest nie tak . Zapomniałem sie zalogować i stąd anonim , co skwapliwie naprawiam .

Nic nie jest nie tak. Jedno ma niewiele wspólnego z drugim i są to dwie odrębne sprawy nie mające na siebie żadnego wpływu.

Mają - z czymś co nazywa się kindersztubą Jeśli zaczynasz kogoś oskarżać o " styl kierowców kombajnów ". Swiadczy tylko i wyłącznie o Tobie .

owszem świadczy to o mnie mam pewne poczucie estetyki i stwierdzam Fakt.
Co do używania ortografii i literówek -Administracja forum jest poinformowana o przyczynach mojej pisowni i ani tobie, ani Ouzaru nie muszę tłumaczyć się dlaczego jest tak, a nie inaczej.

w Poście chodzi o przekaz informacji-zła ortografia go nie zakłóca tym bardziej że jest wyłapywana (ukłon z apomoc do Administracji, Wilczycy, Zirael)
w działalności artystycznej której próbuje autorka chodzi o cos więcej
dlatego są to dwie różne rzeczy mało mające ze sobą wspólnego.