Tawerna RPG

Od dawna cisza mi najdroższą rzeczą,
zarazem tak bliską, zarazem tak daleką.
Słyszę cisze, to dźwięki, które leczą,
są moim azylem, obdarzają mnie opieką.

Zrozumieć ciszę staram się nadaremnie,
zatracony w niej, bez pamiętnie.
Samotna, słuchana tylko przeze mnie,
przygnębiona, żyjąca w swoim piętnie.

W objęciach ciszy, w myślach zatracony,
spoglądam w głąb duszy, szukając cząstek
siebie w układance życia, sam pozostawiony.
Czy to mój koniec? Czy początek.