Cisza

[Szczery.z.polski]

Od dawna cisza mi najdroższą rzeczą,
zarazem tak bliską, zarazem tak daleką.
Słyszę cisze, to dźwięki, które leczą,
są moim azylem, obdarzają mnie opieką.

Zrozumieć ciszę staram się nadaremnie,
zatracony w niej, bez pamiętnie.
Samotna, słuchana tylko przeze mnie,
przygnębiona, żyjąca w swoim piętnie.

W objęciach ciszy, w myślach zatracony,
spoglądam w głąb duszy, szukając cząstek
siebie w układance życia, sam pozostawiony.
Czy to mój koniec? Czy początek.