Tawerna RPG

No i na poważniej


Nie, nie, nie wychodź,
porozmawiamy -
czyli, Ty słuchasz,
JA mówię, dobrze?

Możesz zapiąć spodnie
nie będziemy się zabawiać,
jedynie JA będę
bawiła się Tobą.

Oh, nie, nie błagaj
o litość, to bez sensu -
to czas bym pozwoliła
Ci spłacić wszstkie długi.

Wszystkie te Dziwki
przez które postanowiłeś
łamać moje serce -
naprawdę myślałes, że się nie dowiem?

Kochanie,
nie proszę o wyjaśnienia
i zrozum to wreszcie -
ZA PÓŹNO!

Ostatni raz zrobię
z Twoim ciałem co zechcę.

Ostatni raz pocałujesz
usta, których tak bardzo pragniesz.

To jest raczej napisany niepoprawnie pod wzlgędem formy monolog erotyczny z blogowego opowiadania, niźli wiersz...

Hmmm...
W sumie poezja Aurorki zawsze taka była. Główne tematy tyczyły sie najczęściej spraw damsko męskich, rzeczowego, chłodnego wyrafinowania i traktowania seksu jako swoistej próby sił.
I właściwie zawsze jakoś to do mnie nie trafiało Kto wie, może powinienem sie znowu zakochać, może spotkać się wreszcie z jakas kobieta na której mi zależy, a może po prostu pójsć na impreze i zaszaleć z jakimiś "pannami"... w każdym razie jakos nigdy nie wywoływało to we mnie wzruszeń, bo jestem odporny na takie coś No nie moja wina, ze nie płacze na tytaniku, za to na Requiem for a dream pocieky mi łzy...

I dlatego zawsze traktowałem to na zimno, i dlatego zawsze była analiza formy, i dlatego zwykle mi się podobało, ale bez szału.

Nie inaczej tu. No dzieło to nie jest, ale takie typowe coś. I oceniac nie ma sensu, bo cyfry są tylko złudnie obiektywne...

No więc zamiast oceny powiem enigmatycznie- szukaj. Ja ciągle jestem bardziej za wspaniałym więźniu samouwielbienia, pod którego wpływem powstał felieton do polany 2 miesiące temu...

No więc zamiast oceny powiem enigmatycznie- szukaj. Ja ciągle jestem bardziej za wspaniałym więźniu samouwielbienia

Zupełnie jak PL w wierszu

Podoba mi się ten pomysł na wiersz, oj, okropnie mi się podoba! Ale to jest źle napisane :/ Nadaj temu jakiś styl, rytm, cokolwiek. Bo póki co to jest serio to, co napisałem wcześniej, powyżej.

Dalej nie masz formy, Aurorko Zgadzam się z Sihamaah.

Albo widzę białe myszki, albo to ma rytm. Czytało mi się płynnie. Jedynie ostatnie dwa wersy zburzyły porządek, co mi nie podchodzi. Brakuje mi w wierszu konkluzji, czegoś, co ma zmieniać ludzki sposób myślenia, bo wydaje mi się, że ma on być poezją. Możliwe jednak, ze tylko ja takich rzeczy od poezji wymagam.