Tawerna RPG

::Wiersz usprawiedliwiający w naiwny sposób wszystkie nałogi poety

Utwór jest żartem poetyckim i tak powinien być traktowany

Zmrok chmurą humorzasty
-chmurorzasty- rzec mógłby poeta
przebił słońce- czerwienią
i już obleka
człowieka

W górach lesiście zielonych
bluszcz winiasty dziko się pleni
w sensie że taki bordowy i że
sie mieni
-w czerwieni-

A ja spokojny rycerz
ratuje wszechłkający krajobraz
sennym dymem zagłuszam tę krwawość
naiwni!-ile potężnej siły
(nie wiecie)
jest w pecie

A ja spokojny rycerz
ratuje wszechłkający krajobraz
sennym dymem zagłuszam tę krwawość

Nie mam uwag, bo żarcik, poza powyższym - tnij to, panie poet, bo jest, po pierwsze, za gęste, po drugie - za ciężkie, po trzecie - czytaj całość na głos, a sam zpbaczysz, co jest nie tak ;> Czy raczej usłyszysz, co tam.

Ale fajnie, fajnie.

No.. Żarcik, ale bardzo poważny... Bardzo mi się struktura podoba.. Tak się lekko i fajniaście czyta Że tak powiem racja w tym wierszu jest bardziej Twojsza niż mojsza No kompozycja idealna.. Nic dodać nic ująć..

Bardziej ćwiczenie niż poezja, ale podoba mi się fragment:

sennym dymem zagłuszam tę krwawość
naiwni!-ile potężnej siły
(nie wiecie)
jest w pecie

cudny utwór. Ale niestety ostatnie dwa wersy zepsuły efekt.

Alucard pisze: Zmrok chmurą humorzasty
-chmurorzasty- rzec mógłby poeta
przebił słońce- czerwienią
i już obleka
człowieka

ten fragment jest zaś piękny sam w sobie

@Ardel: ale takie rzeczy już się pisało. Ostatnie dwa wersy sprawiają, że wiersz ma charakter eklektyczny. Będę ich bronić, bo jest to moim zdaniem element najbardziej interesujący.

To już było Dlatego nazwałem to żartem a nie wierszem. Cudo to nie jest. Raczej służyło zaskoczeniu... ot, niech ktoś sie wkręci w oniryczny klimacik, poczuje leciutki powiew wiatru, poczuje ten zachód słońca i trach

Jak mówiłem- nie miałem zamiaru tworzenia czegoś epokowego...
No i trening