Tawerna RPG

::Metapoetyka

Srebrny pieniążek na niebie
i reklamówka
na pobliskim dębie-
Żadnych wielkich słów-mówię
pisz jak widzisz
nie patrz
gdy piszesz
nie patrz wierszami-mówię

zamknij oczy
choćby na zawsze
dla jednego wiersza?
dla jednego już warto-mówię

Tylko zapaliczka
nie działa
i nie ma co pić
i jak ja
-to tam przede mną-
kurwa
mam teraz opisać?

Eee, nie dla mnie. Mówi się, że jeśli poeta pisze o pisaniu, oznacza to, że nie ma o czym pisać

Mam w sobie odnośnie pisania takie uczucie - stworzyć idealny wiersz. Wiersz O CZYMŚ, nieprzegadany by oddał całą moją pasję. Kiedyś pomyślałam, że trzeba napisać o pisaniu by pokazać co czuje, że tym chcę oddychać. Nigdy nie umiałam tak jak bym chciała. Tobie się udało.

Alucard pisze:::Metapoetyka

Żadnych wielkich słów-mówię
pisz jak widzisz
nie patrz
gdy piszesz
nie patrz wierszami-mówię

Może innym się nie podoba - ja się wzruszyłam. I nie prawda, że autotematyczne dzieła są o niczym (jak wynika z postu Neprijatel). Chyba najwięcej właśnie z takich wierszy możemy się dowiedzieć o naszym stosunku do [życia?/otaczającej materii?]. Odsyłam do znanego Ars poetica? Miłosza
Wydaję mi się, że Metapoetyka świadczy o świadomym i dojrzałym stosunku do siebie i swoich działań = dystans.
Oby więcej takich wierszy.

Ooo a Asia to jeszcze lepiej określiła

Ja czytam ten wiersz codziennie przynajmniej raz i codziennie podoba mi się bardziej
I codziennie bardziej mobilizuje :>