Tawerna RPG

Wiesz, że nie chcę dzisiaj spać, ale kołyszą mnie
One, pragnienia chybione o całą wieczność,
Zlane nieludzkim potem,
tuląc się w płatuszek zwiędłego kwiatu

Ukrzyżowałam je w mosiądzu rozkoszy,
A wszystko po to, bym mogła zapomnieć,
Co znaczy łapać pod skrzydła wolność
Wzbijać się wiciąż, unosić

Tylko, że zawsze uciekałam jak najdalej
Niczym pijane słowa spod pióra zalanego poety -
Byle uwolnić się od prawdy:
Chciałam tego skosztować, zabić sumienie grzechem

Powinnam zbudować sobie domek
Taki dla lalek, zamieszkać w nim sama?
Wyjechać, rzucić wszystko
I za jakiś czas, pod postacią gwiazd- powrócić?

Semafory Gwiazd - gdzieś to już chyba słyszałam -
To kolejna z opowieści o pięknym życiu?
Ależ nie, przecież nie wierzę w baśnie!
Słowa "długo i szczęśliwie"!

Szukam swojego zakończenia.

Więc przykrywasz mnie kołdrą z pierza,
Przytykasz palec do ust, szepcząc:
"Cokolwiek się stanie
Zawsze pozostaniesz Małą Księżniczką"


Aurora&Blandyna




Wszystkim tym, którym czas coś zabrał lub dał.
Wszystkim tym, którzy muszą szukać szczęśliwego zakończenia gdzieś daleko. Zbyt daleko.
Wszystkim tym, których pragnienia nigdy nie trafią do celu.
Wszystkim tym, którzy zbyt dobrze znają smak goryczy.
Wszystkim tym, którzy uczą się cieszyć ze wschodzu słońca.
Wszystkim tym, którzy podjeli wyzwanie radości z prozy.
Wszystkim tym, którzy postanowili pokochać zwykłość prozy (np. życia).
Wszystkim tym, którzy walczą o swoje marzenia.
Wszystkim tym, którzy nie zeszli jeszcze z rozstajnych dróg.
Wszystkim....

I małym księżniczkom.

Agnieszka i Blandyna.

Widzę wiersz i czytam. Pod spodem podpis podwójny i czerwone literki.
Mysle sobie- skoro pisaly 2 kobiety, to musiałem źleprzeczytac wiersz, bo wydawał sie identyczny jak dzieła samej Aurory. Czytam i nic.
Nie wiem czemu, ale masz to co ja ostatnio- stajesz sie powoli niewolnikiem konwencji. Mam dziwne wrazenie że każdy kolejny utwór jest kopia poprzedniegio. Niby sa nowe i ciekawe przemyslenia, ale to wciaz... to samo?

Dobra, teraz obeiktywnie. Treściowo mi sie podoba. Nie sprawiło co prawda, że straciłem dech , ale dobre.

Teraz minusiki

-Wzbijać się wiciąż, unosić- BŁAD
-Co znaczy łapać pod skrzydła wolność
Wzbijać się wiciąż, unosić- NIE BYŁO TEGO JUZ W POŁOWIE TWOICH WIERSZY? ... Nie żebym się czepiał...
-Razi mnie powtórzenie GWIAZD- Może celowe, ale nie brzmi to zupełnie

TO tyle. Czwóreczka, ale tylko czwóreczka. Za styl, tresć... tylko, że nie ma pazura. Takiego jak w twoim "Więźniu samouwielbienia"...

Jak dwie osoby mogą napisać jeden wiersz? Macie te same myśli, uczucia? Jedna pisała od początku, a druga od końca?

Tekst zaś jest słabszy od ostatnich, należałoby go solidnie pociąć, skasować banały.

1. W pierwszej strofie do wywalenia konstrukcja z "onymi", bo śmieszy.
2. Płatuszek, generalnie, powinien być płatkiem, myślę.
3. Mosiądz rozkoszy. Jest to słaba metafora dopełniaczowa, a ogólne, abstrakcyjne słowo "rozkosz" w ogóle nie powinno znaleźć się w wierszu.
4. Z wolnością jak z rozkoszą, jakkolwiek dwuznacznie to brzmi
5. Wzbijać się wciąż, unosić - powtórzenie, bez sensu, poza tym banał.
6. Semafory gwiazd... dlaczego nie perony gwiazd, tory Drogi Mlecznej, wszystko można zestawić ze wszystkim
7. "więc" na początku ostatniej strofy jest nieco bez sensu, żadnego wynikania tam nie widzę.
8. Ogólnie jest pusto.

I co do tej monotonii, niewoli warsztatu, konwencji etc. Moim zdaniem przesadzacie, mam podejrzenia, że jakby, dajmy na to, Różycki publikował tutaj, też byście pisali po pewnym czasie, że jest niewolnikiem konwencji, jaką przyjął. Aczkolwiek Aurora faktycznie się powtarza, nie chodzi mi bynajmniej o formę, ale o treść i podmiot liryczny.
Proponuję jednak pod każdym tekstem oceniać tekst, a nie ogół twórczości autora tekstu.

Taki eksperyment bo obserwacje świata i uczucia podobne.

Chciałam zmieić temat, ale poddałam się pod wykreowany.

Pisałysmy po dwa wersy. Dwa pierwsze ja, dwa kolejne Blanda i tak dalej :p


Dlaczego semafory?
Wynika to z kontektu N kochanie ;]. Otóż "Semafory gwiazd - GDZIEŚ TO JUŻ CHYBA SŁYSZAŁAM


A co z piosenką Dżemu? "W drodze do nieba semafory gwiazd... "
Tu jest dużo ukrytych odwołań :*

1.Pustosłowie,
2.Banalne i dziwne metafory
3. no i jeszcze jedno jakis brak logiki lub genialna wyobraźnia bo niepotrafię wyobrazic sobie ukrzyżowania w mosiądzu rozkoszy.
4. Brak obrazowosci ciagłej. Chaos
5. z trudem zmęczyłem do konca.
6. niepotrzebna ta wyliczanka
7.w drugiej strofie podoba mi sie brzmienie.

Popraw mnie jeśli się mylę, ale cały ten wiersz mówi o ucieczce. Tylko przed czym uciekasz? Jest ciekawy (niewiem jak innym, ale mi się podoba). Nep pyta "Jak dwie osoby mogą napisać jeden wiersz". Mogą. Czy nigdy nie spotkałeś kogoś kto myślał i czuł podobnie lub tak samo jak ty?

Spotkałem. Ale żeby tak samo? I jak one to zrobiły? Jedna pisze od początku, druga od końca i spotykają się po drodze?

Hmm... Morze są bratnimi duszami:) Aurora mówiła że pisały po dwie linijki. Morze pisały obie ale nie oddzielnie. trzymały się z góry ustalonego kierunku i tylko dobierały odpowiednie treści.

Drogie Azumu!

Morza dusz nie mają, a przyjąwszy kontrowersyjną dla mnie teorię, że zostały przez kogoś napisane, Twórcą tym mógł być wyłącznie Wielki Demiurg, Adonai, Jahwe, Bóg Jedyny.

Pozdrawiam serdecznie.

Wiesz że coś jest w tym co powiedziałeś. Morze ten jedyny je natchnął swoją wolą, albo coś w tym stylu. Ale odbiegliśmy trochę od tematu. Czemu twierdzisz że tego wiersza nie mogły napisać dwie osoby. I nie przemawiają do mnie argumenty że jest on zbyt spójny by był napisany przez dwie osoby.

Drogie Karamu!

Czy Ty udajesz?

Pozdrawiam serdecznie.

ep starał sie ironicznie wskazać różnice między MORZE a MOŻE... Ironia czasami nie dociera... ;]