Tawerna RPG

Od razu zaznaczam, że to nie mój wiersz. Kolega poprosił aby go tu zamieścić, bo jest ciekaw opinii różnych środowisk. Ja jak cos napiszę to nie omieszkam zamieścić, ale jeszcze nie teraz


„Sierociniec”


Ciemność oblekła kąty zakurzonej świadomości.
Wiatr wspomniał o pustce, próżni niewiedzy,
Głos z oddali rzucił literami.
Przytłoczył umysł prostym alfabetem.
Polała się krew bólu na biel.
Na szorstką drogę idei z alabastru,
Zagiętą w pół, nie otwartą od wieków.
Czeka na życie, pomysł żywiołu.
Wreszcie słońce przywitało cień wymiętej karteczki.
Zabrudzona błękitem, formuje obrazy.
Szczęściem pisana, katowana piórem.
Chce przekazać sens symbolom z lodu wyrytych.
Spadł głaz wilgotnego tuszu.
Przegrał bój o prawdziwy świat.
Cień kuli sprasowanej bieli spadł w głąb lasu.
Królestwa karłów, bez nadziei na szczęście.
Zgrzyt zębów i łkanie dobija z ciemności.
To dzieci poety, których już nikt nie przytuli.

Jest niezly... Postawie takie 4+... Dlaczego?? Poniewaz ujal niby wszystko ale jednak mi czegos brakuje.. Ktos mi wypomni ze sie czepiam.... Byc moze... Ale nie zaprzecze-jest bardzo dobry, ale cos jednak powoduje ze nie naucze sie go na pamiec...

Małe sprostowanie. Mój kumpel na moją serdeczną prosbę wstawił ten wiersz. Niedawno sie zarejestrowałem i od teraz bede aktualizował moja "twórczość" na mój nick. PS* dzieki za recenzję....