Tawerna RPG

Bywam wściekła, pragnąc jedynie krzyczeć,
Bo Wasza bezmyślność codziennie, od nowa,
Powala mnie na kolana, dusi złością -
Opinie na fundamencie domysłów,
Puste słowa, odwrócone oskarżenia, jakby padały z lustra

A na Ciebie, nie jestem już nawet zła -
To nie Twoja wina, że nie potrafisz przyznać się do błędu,
Zakopałeś swoją klasę w piaskownicy, razem z zabawką z dziecinnych lat,
Ty, któremu chciałam dać tak wiele
I, na którego teraz nie mogę patrzeć

I choć to dziwne, najbardziej nienawidzę siebie
Za niekontrolowane wybuchy złości,
Nieprzemyślane gesty, słowa, zachowania -
Nie jestem złym człowiekiem, a jednak ranię
Któregoś z Was, codziennie od nowa

Bo ja już nie ufam ludziom,
Tylko czasem zbyt szybko wkładam resztki nadziei w Wasze dłonie
By później... tak samo nagle je wziąć

Jak wcześniej mówiłem. Sztuka poezji jest celowanie w uczucia innych. Do mnie trafił. Nic więcej nie trzeba.

Przypominasz mi Poświatowską. Traktuj to jako duży komplement.

Nie oceniam bo i po co. Sama wiesz najlepiej co o tym utworze myślę...

Genialny utwor.... Mnie rowniez powalil na kolana.... Tak jak napisal Alucard trafia w sedno... A do mnie trafil szczegolnie... ( a od tematu... wczoraj pisalem w poscie do wiersza 21 na 22 czerwca.. Wlasnie o wscieklosci).. Gratuluje tworczosci