Tawerna RPG

W moim umyśle wciąż rodzi się i umiera
Wspomnienie rąk gwałtownych, pod sukienką,
Ty między mną i we mnie -
Jesteśmy jak skrzypce w ostatniej partyturze Hadyna;

Naucz mnie jeszcze umierać,
Powoli, jakbym po prostu ściągała bieliznę
I ukaż jak kochać inaczej niż brudnym ciałem,
Pocałunkami ust kłamliwych;

Więcej nie chcę, chcieć nie mogę,
Bo któż mógłby tak bolesną rzecz ukochać?

Więcej nie wezmę, wziąć nie mogę,
Więc daj mi ciemność... ciemność i samotność;

Ehh... Poświęć się pisaniu wierszy...

Ładna rzecz, masz niesamowity talent do układania słów. Dam 5, bo naprawdę mi się podoba

Nie mam słów...
Każdy twój wiersz jest nową dawką wrażeń...
w sumie mam dziwne wrażenie że już coś takiego czytałem... a może po prostu za dużo czytam
W każdym razie daję 5

Mozesz miec bo CIEMNOSC I SAMOTNOSC i PO PROSTU NAUCZ MNIE UMIRAC te dwa wersy nizej byly u mnie juz uzyte tu ciut się moze forma zmienila, ale sens ten sam, wiec mozliwe, ze masz takie wrazenie :*

Faktycznie ze psizesz bardzo dobrze Auroro ale cos mi ten tekst neiwchodzi na obecną chwilę nioe mowię ze ejst zły czy coś chyba niemam nastroju a moze formy by uzyć mózgu do zcegoś innego niż tylko podtrzymanie funkcji życiowych

poprostu w duzej wiekszosci twoje teksty sklaniają do myslenia i niemozna ich czytac bezmyslnie.

Początek taki śliczny, a końcówka tak do bani