Tawerna RPG

Niczym zasypane śniegiem gałęzie drzew
Przytłoczone grzechem sumienie,
Krzykiem płaczącego spojrzenia
Woła do świata o pomoc;

Tam gdzie mnie nie ma niebo milczące
Snuje najcichszą opowieść -
Gdy staniesz twarzą w twarz ze swoim grzechem
Już nigdy nie będziesz sobą;

Są chwile jak nóż tnące dawniej i dziś,
Lecz nie wina boli i piecze,
A obojętność wobec własnego zła -
Czy to już śmierć sumienia?

tytuł nie zawiele mowi a to źle neiejst to ani wymowne ani profesionalne, sama tresc myslę ze znow zbyt osobista hmm amoze ja mam problem z interpretacja i odbiorem.

Eglarest pisze:tytuł nie zawiele mowi a to źle neiejst to ani wymowne ani profesionalne,

Można trochę jaśniej ?
Wiersz nie jest porywający, ale też nie jest beznadziejny... wyśrodkujmy. Dla mnie +3