Tawerna RPG

Kowal

Miechy zaczęły dmuchać w palenisko.
Rozgrzany pręt żelazny, wszystko tak blisko,
Wyjęty został z ognia, na kowadło położony
I młot uderzył w niego. Dźwięk piękny, dzwony.
Młot opada znów i znów. Metal kształtuje.
Żelazo znów do pieca, tam piekło znajduje.
I znów zimne kowadło, znów młot uderza ciężki.
Pręt jak ostrze wygląda. Słychać ostrzenia dźwięki.
Osełka kręci się i metal ostro ściera.
Na stole obok rękojeść leży, przygotowana, piękna.
Zgrzyt kamienia ucichł. Ostrze nasadzone na rękojeść jego.
Polerka; wyważenie; nie ma już nic złego.

Tak jak kowal rapier piękny wykuje,
Tak ja, dla Ciebie, Miła, serce ukształtuje.

Zbyt ciężko się to czyta, głównie przez różnej długości wersy oraz nieregularne rymy. Poza tym żadnego przesłania nie znalazłem (może dlatego, że nie szukałem ). Postawię 2.

za dużo powtoreń przesłanie nikłe banalne. Przypomina to opis manufaktury wiersza zaangarzowanego jak za czasow komuny - niw wnosi nic.