Tawerna RPG

"Zabójstwo"

Zmarnowałam wiele kartek papieru:
W kratkę i w linię,
A nawet tych pustych
Jak Twoje oczy,
Próbując napisać list,
Gdyż to chyba jedyny sposób
W jaki mogę powiedzieć
Jak bardzo mnie zraniłeś;

Udawałeś mojego przyjaciela,
Czasami kogoś więcej
I przez krótką chwilę
Chyba nawet sam w to uwierzyłeś,
Bo wydawało się,
Że byłeś prawdziwy -
Tyle empatii w śmieciu:
Ironia losu,
Czy nowy dowcip Boga?

Łkałam nad kartką,
Która stała się relikwią przeszłości
Żałosną jak Twój uśmiech;
Skreśliłam wszystkie słowa
Z taką samą determinacją
Jak Ty mnie -
Nienawiść we mnie miała być nierealna,
Pamiętasz?

Za kilka lat
Nauczę się zapomnienia -
Może wówczas zrozumiem
Takich jak Ty,
Już nie będę sobą
Już nie będę mną -
Zabiłeś we mnie
Tą małą dziewczynkę,
Która miała uczyć wiary w człowieka;



Podmiot liryczny zwraca się do każdego przyjaciela, który zawiódł bezpowrotnie. Lecz czy wówczas na pewno do przyjaciela? Bo przecież jesteśmy tylko ludźmi...

Oprócz opinii proszę o wymianę zdań w dyskusji na ten temat....

Jestem w dokładnie takiej sytuacji, więc rozumiem każde słowo. Trafia do mnie, jest naprawdę dobry. Ocena: 5-

wstrzymam sie od oceny
ale powiem ze tez mnie ta sytuacja dotyka i to zbyt bardzzo...

hmm niestety ta przyjaźń... miłosć zabija w nas cos..

to jakgdyby ktos zabral duzy kawalek serca...