Tawerna RPG

Cztery puste ściany,
Zimny wzrok księżyca,
Obłok wspomnień,
Ale jej nigdy tam nie było...

Zawsze o krok przed Tobą
Traktowała miłość jak obowiązek,
A gdy szetpałeś jej do ucha
Myślała tylko o tym, by zapomnieć...

Zapatrzona w siebie
Potrafiła ufać tylko swojemu odbiciu,
Więc gdy ją obejmowałeś
Dotykałeś tylko chłodu lustra...

Chcąc jej pomóc,
Musisz rozbić to, czemu wierzy
By odłamki szkła
Raniąc silnie nauczyły kochać...

z poczatku mialem nawet pozytywne odczucia ale dochodze do wniosku ze jet to zmarnowany temat i wieje beznadzieją, a z powodu prostego niby jasne i proste a tak naprawde zamglone i bezpluciowe.