Tawerna RPG

Przepraszam, ile to lat już Pani tu tak stoi ?
i opromienia świat cały swym niezwykłym blaskiem.
Spogląda z nadzieją, niczego się nie boi,
przez okno stolicy świata, patrzy z utęsknieniem.

Przepraszam, a skąd Pani tu przybyła ?
to tam gdzie Pani patrzy, to tam za wielką wodą?
gdzie Pani wzywa ojczyznę by przykład z Pani brała?
z tej ziemi, która jest przecie jeszcze taką młodą.

Przepraszam, a co Pani tu w ogóle tak manifestuje ?
to jakaś deklaracja nadziei i wolności ?
to co ogniem Pani oświetla tak ciągle stojąc dumnie
czemu się Pani nie uśmiecha? - tyle w tym mądrości?

Przepraszam, czy może Pani za siebie zerknąć na chwilkę jedynie?
Czy widzi teraz Pani, że to w co Pani wierzy, to co pani głosi
upadło tu za Panią, za Pani plecami powoli i podstępnie,
Panią oszukano, stawiając Panią tutaj plecami do wolności.

Przepraszam, a skąd to zdziwienie na Pani twarzy ?
Naprawdę nie widziała Pani tych wież płonących ?
tej całej nienawiści, pogoni, obłudy, i przemocy,
tych okrętów wojennych tu przed Panią płynących.

Przepraszam panią bardzo, lecz nikt już Pani nie wierzy
Za Panią jest nie to, co Pani trzyma w swojej lewej dłoni,
lecz to na czym pani stoi - tu sprawiedliwość mierzy
wybaczy Pani czy warto tak stać ? - że spytam raz ostatni.



------------------------------------------------------------------------
Pytania na 120 rocznice odslonięcia Statuły "Wolność opromieniająca świat " w New Yorku.

Piękne pytania dotyczące Statuły Wolności (daru francuskiego przekazanego USA). Najważniejsze, żę przekazują najważniejsze przesłanie dotyczące dzisiejszych dni, czyli zasłaniania się przez kolejnych pro-wojennych i imperialistycznych polityków pięknymi hasłami, które miały służyć ludzkości...

Jak zawsze bardzo przemyślany tekst, nad którym można się zadumać. Hmm… Pani z Wyspy Wolności u ujścia Hudson i Pani z Wyspy Łabędzia nad Sekwaną – to jak wolność wyboru między dobrem, a złem, światłem i ciemnością, rozterka uczuć w tym cholernym świecie. Nie ważne gdzie się stoi, ważny jest fundament. Ech… Łańcuch tej pani pękł… Mam nadzieję, że Twój nie pęknie, a przynajmniej nie przez „wolnych” ludzi.
„…trzeba umieć łańcuchem dobrze manewrować,
aby w porę popuścić w chwilach natężenia…”
USA manifestuje poprzez Statuę idee wolności i hasła rewolucyjne Francji: liberte, egalite, fratemite. Sam ten kraj jest obłudny i narzuca swą wolę reszcie świata, stało się jego żandarmem.
Pojedyncza cząsteczka jest w pewnym sensie nieprzewidywalna, ale w dużych skupiskach te drobne „nieprzewidywalności” się statystycznie wyrównują i dlatego rzekoma wolność nie przekłada się na taką samą wolność jakichkolwiek obiektów makroskopowych. W praktyce nie można określić w jakim stopniu cząsteczki są zdeterminowane .
Bardzo zgrabnie to wszystko ująłeś. Masz niezwykły umysł i swój niezachwiany styl, wyróżniasz się wysokim poziomem swojej twórczości wśród Tawerniaków. Umiesz zmusić czytelnika do rozważań nad wierszem. Oceniam na 6 .

P.S. Będąc uwięzionym można być wolnym.

Świetny wiersz, właściwie cięzko mi powiedzieć o nim cokolwiek złego (Oprócz tego, że ma 1 błąd ortograficzny ) Lecz nie mogę go ocenić, bo to kłóciłoby się z moim odczuciem - ja wolę wiersze mi bliższe - taka wielka wolność to sprawa zbyt odległa dla mojego umysłu (Ale byłbym za tym, żeby utwór pojawił się w Tawernie )

Miało być bez wazeliny, ale chyba się bez tego nie obejdzie. Wiersz świetny, przemyślany, na pewno był pracochłonny, dałem 6. A tym co dali 3 to bym z %^$$@ odnuża powykręcał. Zazdrośnicy jedni Jednak myśle że nie pasuje do klimatu tawerny. Pomijam fakt że już w 4 wersie można się kapnąc o że chodzi o statułe wolnosci... Mimo to zajebioza...

Nie dałbym 6 na pewno, ale 5 pewnie tak. Podobają mi się metafory, "Panią oszukano..." - świetne, zwłaszcza to. Ale rymy z początku zaczynają mieć regularny układ, później są niedokładne, co jest oczywiście dopuszczalne, potem układ się zmienia, poza tym nierytmicznie - ale to ostatnie akurat to raczej nie wada, bo nie sądze, by rytmika była tu potrzebna.
Przypomniała mi sie lekcja nagielskiego o Statui jak tylko zobaczyłem tytul. Fajny wiersz, Eglarest.