Wplatam palce w platynowy splot księżyca,
Roziskrzona żarzy się grzywa przestworzy.
Wilgoci taflą asfaltową ulica,
Stoję poza kręgiem żarówkowej zorzy.
Czycha kruczoczarna pieczara zamroczeń,
A z głębi płynie z płyty płocha muzyka.
Wtrąca mnie niewiedza w świat skrajności, zboczeń,
Jak młody złodziej, łzą się dławiąc, umyka...
Gdy wypchną mnie na świata brukowany mrok,
Rzewnie zamarzę o złotym wrzosowisku.
Ku zębatym paszczom bram skieruję swój krok,
Odwrócę się - dam bramie miasta po pysku!
***
Zalecam czytanie na głos, pisanie tego wiersza sprawiło mi dużą satysfakcję.
mozna jezyk połamać momentami 
bardzo sprytnie zrobiony wiersz faktycznie da sie odniesc wrazenie drżącego kankana jak się artykułuje te słowa:D