Pieśń żałobna

[Douma]

Był moim bratem....
Pieśń żałobna odbija się,
echem wycia watahy
pośród leśnej głuszy.

Odszedł waleczny brat nasz
dziecie Gai i syn Luny
poległ w walce niemożliwej do wygrania
broniąc stada i domu swego

Z pomiotem Żmija walkę prowadził
na każdym kroku,nawet w sobie
przewodził nam od dawna
mądrość jego i odwaga
na zawsze pozostaną w pamięci

Wędruje teraz świetlistą
ścieżką Luny,złonczon z Gają
odszedł Ten co polegnie pierwszy

[Ardel]

Ciekawie napisane, ale brakuje tego "czegoś".
Ale Nieprzeciętny, więc 4

[Eglarest]

ciekawie się zaczoł ale stał się zbyt doslowny co sprawia wrazenie okropnego truizmu neistety wrazenie jest tak silne że ma się odczucie jakby sie wycierało podłogę starą szmatą no i rytmika i sama forma konieczna w tego typu tekstach troche się posypala

[Brzoza]

Coś tam jest.
"na zawsze pozostaną w pamięci" zwaliło straszliwie klimat.
Zbyt oczywiste. Daję trzy.

[Neprijatel]

Czteryy uwagi:
- nie "złonczon", tylko "złączon",
- zastosowanie przerzutni w przedostatnim wersie jest bezsensowne, zważywszy na to, iż jest to wiersz asylabiczny,
- dziecie Gai i syn Luny - a z tego może wynikać, że był on Luny synem, a Gai córką ;D
- całość jest nieco, hm, prozatorska

Za "złonczon" obniżam ocenę do 2. Gdyby nie to, dałbym 3.

[Carchmage]

Zgadzam sie z Neprijatelem - zbyt prozatorskie. Suche. Wydaje mi się, że pomiedzy wersami chrzęści piach. Dałbym +2, ale nie ma, wiec daje 2.
(Wrzucaj wiersze przed umieszczeniem na forum do Worda - błedy ortograficzne w wierszach, użyte niezamierzenie, rażą strasznie).

[Ravandil]

Troszkę siermiężne miejscami, coś takiego jest, że ciężko się czyta. Tak jak napisał Carchmage, piach chrzęści pomiędzy wierszami. Ale ogólnie OK. Doliczając błędy ortograficzne i interpunkcyjne daję 3.