by jej mameczka miała dobrego zięcia
chciała mieć szczęście, lecz by tak się stało
postarać musiała się ona nie mało
wyrzec się urody i piękna musiała
oraz swego pięknego panieńskiego ciała
stała się duchem, dla swej matki
oddała człowieczeństwo, dla małej swatki
książę był duchem, które ciałem się stało
a gdyby tego było za mało
oddał je znów by móc poślubić
dziewczę, ducha co swą mamę zwykła lubić
P.S. Ten wiersz został przeze mnie napisany podczas sesji Mordheim, gdzie aby zdobyć kamień musiałem wraz z mym kompanem krasnoludem opowiedzieć historie miłosną driadzie. Ja miałem trochę weny twórczej więc napisałem coś własnego
Dziękuje za przeczytanie tego i życzę miłego dnia
