Taka mleczna cisza, zmrużona w horyzont,
Na orbitach kory brzozowej oddycha;
W kąt oka zaciska łzawe szepty wody.
Za cicha, za cicha jest mgła.
Pod paznokciem chrzęści żwirowa część dnia,
Czas jest zawieszony pomiędzy barwami:
Zielone czy żółte trawy świat kołyszą.
Wciszani, wszeptani - to strach...?
Między warstwy wiatru, z drżącymi rękoma,
Wniknie duch i mgły strzęp - ciche wniebowzięcie.
Straszniejsze od śladów na popielnym piasku,
Najniższe, namgielne; trwała jedność cisz.
26 II 08
15:00
***
Witam wszystkich i przepraszam od razu tych, którzy się ewentualnie rozczarowali.

Pozdrowienia.
