Otchłań

[slobodzian]

W mrokach otchłani dalekiej
przy brzasku Świętego Różańca
odsłoń głębię swej duszy
ukaż duszę wszechświata.

A umilkną usta
i słuchać będą
cuda nad cuda
świat jest jedną jej ręką.

Żaden szelest, szmer, ani potok
nie przerwą tej mowy bez słów
i już do końca będziesz wiedział
iż to jest właśnie
ten skarb Twój.

[Aurora]

W mrokach otchłani dalekiej
przy brzasku Świętego Różańca
odsłoń głębię swej duszy
ukaż duszę wszechświata.
Osobiście nie lubię takich bezczelnych powtórzeń....

A umilkną usta
i słuchać będą
cuda nad cuda
świat jest jedną jej ręką.
To takie ni w pięć, ni w dziesięć jakbyś nie wiedział jak zakończyć ten wers.


Żaden szelest, szmer, ani potok ->
Taki mały figielek... nie stawiamy przecinka przed pierwszym ale w zdaniu, ciągu wymieniania. Zaczynamy dopiero od drugiego ani, tzn: I nie było tam ani drzew, ani traw, ani wód...

nie przerwą tej mowy bez słów ->
Jeżeli decydujesz się zaczynać strofy z wielkiej litery to rób to konsekfentnie !
i już do końca będziesz wiedział
*iż to jest właśnie
ten skarb Twój. ->
Tu generalnie mi się to przestawienie nie podoba...

* Wyżej używałeś interpunkcji tam, gdzie wymagały tego od Ciebie zasady polskiej ortografii. Widz więc, że przed słówkiem "IŻ" a raczej spójnikiem.. .<czy Bóg - Wie - Czym obudzili mnie telefonem godzinę temu i nie mogę spać, więc właśnie się wyżywam ;P, ale szczerze ;D nic ponad to co muszę ;}> też powinieneś dać ten przecinek, ponieważ to słowo tak samo jak "ŻE" wymaga tego, by poprzedzać je PRZECINKIEM ha...




Ogólnie mi się podoba. Temat taki nawet dobry. Wykonanie też takie tak..Ale czegoś brakuje.

Na razie nie oceniam.

Hmmm i tak wiem, że mnie kochacie

[Alucard]

Hmmm... Tytul z serii "Wieś spiewa i tańczy, a Satan jest wśród nich". No ale tytuł to nie wszystko pomyślał Kacper Alucard A. i wziął sie za lekturę. Młody krytyk brnie przez pierwsza strofe i znajduje perełkę. Na jego twarzy pojawia sie głupawy uśmiech. Tak, brzask Świętego różańca jest swietny. Reszta strofy jest Alucardowi obojętna- ot taka se, ale za tę fraze dałby sie zabić. No nic. Koniec podziwiania. Kacper czyta dalej. Czyta drugą strrofę. Raz, drugi, trzeci... niezłe... nie powalające, ale niezłe, w klimacie całości. Cmoknięcie zadowolenia i dalej. Bierze sie za trzecia strofę i jęk zawodu. Dlaczego nie poprzestał na dwóch? Trzecia jest wręcz do bólu przewidywalna, praktycznie brak w niej środków styl. co kontrastuje z bogata i głęboką wcześniejsza częścią...

Młody krytyk nalewa sobie lampkę wina i cmoka. Kolejny trudny wybór. Z jednej strony młody (no bo szczur lądowy w końcu ) twórca wzbudził dość duzą sympatię, z drugiej ta ostatnia strofa jest jak schrzanienie egzaminu na prawo jazdy w ostatniej jego fazie...
A co mi tam mówi Kacper sącząc wino. Już mi się oberwało za gnojenie nowych userów. Dam mocne cztery. Kacper jest zadowolony. Udany debiut wierszoklety. Może Polana Lorien zyskała nowy, jak to rzecze Narmo, stały punk(t)*...

*Wybacz Narmo... nie mogłem sie powstrzymać

Z wyrazami szacunku: Kacper Alucard A.