lol w sumie racja, nazwa zespołu z malej, slawiści, wilkolaki i wampiry z dużej. Ogółem mój post nie odbiega specjalnie od normy, nie ma się co czepiać.[Bardzo... ahem... artystyczne podejście do używania dużych liter. Tak cudownie, pardon my french, popieprzone, że aż nie miałem siły poprawiać.]
Mnie to nie bawi, a przeraża.Bawi mnie niesamowicie sikanie w majty różnych bab na dźwięk słowa WAMPIR i w ogóle jakaś niezdrowa fascynacja tym
Nawet za przytaczanie niektórych teorii można trafić "na pohybel". Na przykład nie życze sobie tu GiertychaAle to nie ja wymyśliłam tą teorię, tylko ją przytaczam. Jezu!
Mam obecnie 20 lat. A teraz se policz 20-9=?? Miałam jakieś 11/12 lat.
Nie tylko współczesne kobiety tak mają. Pozostało im to jeszcze z czasów, gdy tym agresywniejsza małpa, tym więcej ma.To prowadzi do smutnego wniosku, że współczesne, jak to określił Brzoza, baby chcą mieć takiego bezdusznego sku...bańca.
Trzeba jeszcze zauważyć, że o wampirach mówili już starożytni Egipcjanie i Grecy. Ci ostatni pierwszą wampirzycę zwą Lamia i według ich mitologii była kochanką Zeusa, której dzieci zostały zabite przez zazdrosną Herę. Kobieta oszalała i zabijała wszystkie napotkane dzieci, a jej twarz przemieniła się w maskę. Potrafiła też przybierać postać pięknej kobiety i uwodzić młodych mężczyzn, zabijać ich i pożerać.Wampir patriota; Pół legendy, pół prawdy, {w:} Wielkie zagadki przeszłości pisze:Zdaniem wielu krytyków literackich, w czasach wiktoriańskich, gdy sprawy seksu traktowano z ogromnym dystansem, uczucia erotyczne przybierały na kartach utworów literackich rozmaite formy. Być może Stroker, zupełnie nieświadomie, wysublimował w swej powieści silne elementy seksu, mieszając gwałtownie i krwawe ataki wampirów z namiętnym pragnieniem przeżycia czegoś zmysłowego w tajemniczej nocnej scenerii. Harker bez wątpienia reaguje w sposób romantyczny, gdy podczas snu zbliża się do niego troje młodych przyjaciół Drakuli: "Wszyscy trzej mieli wspaniałe zęby, które przy rubinowej czerwienizmysłowych warg lśniły niczym perły. Było w nich coś, co spowodowało, że czułem się nieswojo. Odczuwałem tęsknotę i strach zarazem. W sercu poczułem grzeszne pragnienie, by mnie tymi czerwonymi ustami całowali (...)"
To oczarowanie, wraz z dreszczem grozy, jakiej niewątpliwie dostarczają stare przesądy o błąkających się zmarłych, którzy wysysają nocą krew, wzbogacone jest w powieści Strokera niewiarygodną, choć prawdziwą opowieścią o rumuńskim bohaterze narodowym.(...)
Więc nie tylko my sikamy w majtki na słowo wampir .W takim razie przepraszam koleżankę Twilight.I na przyszłość popatrz na datę dołączenia do forum.
W tamtych czasach kobieta raczej nie miała szans samodzielnie wybierać. Zwykle ta najagresywniejsza małpa wybierała za nią.Kenshin-san pisze:Nie tylko współczesne kobiety tak mają. Pozostało im to jeszcze z czasów, gdy tym agresywniejsza małpa, tym więcej ma.
Nie gniewam sięBrzoza pisze:W takim razie przepraszam koleżankę Twilight.
W sumie nie ma o co. Fakt, faktem pozostaje: teraz tylko kobiety podejmują temat wampiryzmu i oprócz Anne Rice nie ma chyba żadnej, która próbowała podejść do tego "na poważnie". Dlatego dostajemy takie romansidła, które nagle stają się bestsellerami i szumnie zwą się literaturą młodzieżową. Wbrew pozorom wykreowanie takiego wampira z prawdziwego zdarzenia jako głównego bohatera książki jest trudne, bo, jak mi się wydaje, wydawcy boją się coś takiego wypuścić na rynek, a co za tym idzie - autor czegoś takiego nie sprzeda. Chodzi głównie o to, że książki powinny przekazywać jakieś wzorce, a wampir ich nie przekazuje. Dlatego musi pozostać bohaterem negatywnym. Swoją drogą: czy czytaliście kiedyś książkę, której główny bohater jest negatywny? Owszem, wielu ma coś tam za uszami, nie są do końca biali, a bardziej szarzy, ale takiego stricte negatywnego chyba nie ma.Oso pisze:Współcześnie ten temat podejmują jednak głównie kobiety. I jakoś nie przypominam sobie tytułu, w którym główny wampirzy bohater byłby tym, kim być powinien: pozbawionym litości i skrupułów mordercą. Mnoży się nam 'wegetarian', potrafiących kochać, panujących nad swoją wampirzą stroną niemal perfekcyjnie.
Ja czytałem. Studnia Shiuanu C. J. Cherryh. Główna bohaterka, Morgaine, to może i nie zło wcielone, ale miejsca, w których się pojawia rzadko kiedy pozostają spokojne. Nie waha się zabijać, czy wręcz doprowadzać do wojen. Wyznaje zasadę, że cel uświęca środki. I teoretycznie jest to postać pozytywna, choć właściwie trudno powiedzieć, kto chce dobrze: ona, czy jej przeciwnik. Z tym, że wampirzycą jednak nie jest. Ale przejawia kilka cechTwilight pisze:Swoją drogą: czy czytaliście kiedyś książkę, której główny bohater jest negatywny?
Prawda, ale nie do końca. Jeśli patrzymy na książki pod kątem młodego odbiorcy to tak, wzorce są tu niezbędne. Ale dorośli potrafią się bez czegoś takiego obejść. Jasne, różne organizacje podniosły by szum, że to niepedagogiczne, że niezgodne z nauką Kościoła i temu podobne. Tak samo gadali przy Kodzie Leonarda da Vinci, czy nawet Harrym Potterze. Wszelkie tego typu afery podnoszą tylko sprzedaż, więc jak na mój gust wydawcy byłoby to nawet na rękę.Twilight pisze:(...)jak mi się wydaje, wydawcy boją się coś takiego wypuścić na rynek, a co za tym idzie - autor czegoś takiego nie sprzeda. Chodzi głównie o to, że książki powinny przekazywać jakieś wzorce, a wampir ich nie przekazuje. Dlatego musi pozostać bohaterem negatywnym.
Możemy zrobić próbe i zakopać Cię przynajmiej półtorej metra pod ziemię i jezeli usłyszymy ze pukasz, to Cię wykopiemy.Jeśli ktoś to usłyszał, trumnę po jakimś czasie wykopywano.
