Etherlords II – recenzja gry

Witaj śmiertelniku… Przybyłeś tu by poznać tajemnicę Eteru? By poznać moce władające światem? Więc słuchaj co ci powiem, inaczej możesz tego żałować…

Etherlords II jest sequelem gry, która zgotowała miłą niespodziankę miłośnikom karcianek. Część pierwsza sprawiała, że gracz mógł zwiedzać świat Eteru, odkrywać tajemnice oraz składać talię, która zmiecie przeciwnika z powierzchni ziemi. Czy druga część jest równie dobra do poprzedniczka? Zobaczmy…

Po uruchomieniu gry widzimy dość tajemnicze intro. Dopiero po poznaniu części fabuły orientujemy się co ten filmik przedstawia.

Po ustawieniu opcji możemy zając się samouczkiem (a w zasadzie dwoma samouczkami, jeden o podróżowaniu na mapie świata, drugi o walce), rozpocząć pojedynek lub rzucić się od razu na głęboką wodę, czyli wybrać tryb kampanii. W grze dowodzimy czterema rasami:

• Chaoci – władcy czerwonego Eteru ognia i Chaosu;
• Kineci – władający niebieskim Eterem lodu, wody i powietrza;
• Witalowie – kontrolują zielony Eter Natury;
• Synteci – potrafią kontrolować czarny Eter maszyn.

Jak nietrudno się domyślić pomiędzy każdą z ras istnieją raczej nieprzyjazne stosunki. Chaoci gorąco nienawidzą miłujących Naturę Witalów i Kinetów, którzy swym Eterem stanowią przeciwieństwo Chaosu.

Po uruchomieniu gry zauważamy nic innego jak grafikę, która jest naprawdę ładna i starannie wykonana. Szczególnie godne uwagi są animacje oraz efekty czarów, które naprawdę potrafią robić wrażenie, nie tylko na przeciwniku. Wszelkie krajobrazy prezentują się naprawdę ładnie, a efekty w stylu nagłego powiewu wiatru i liści przez niego porwanych potrafią sprawić, że gracz będzie napawał oczy widokami zwiedzanej krainy. Warto zauważyć, że w trakcie kampanii nasz bohater także będzie zmieniał wygląd! Czasami możemy nie poznać pierwszopoziomowego herosa, z którym zaczynaliśmy przygodę po dotarciu do 12 poziomu doświadczenia. Gra wykorzystuje silnik graficzny, który został użyty już w Evil Islands. Oczywiście engine został odpowiednio zmodyfikowany.

Kto grał w Evil Islands od razu skojarzy oprawę audio z Nivalem. Muzyka jest połączeniem klimatów typowo cRPGowych z domieszką muzyki… elektronicznej. Mimo że nie brzmi to może zbyt ciekawie, to w praktyce sprawdza się całkiem nieźle. Do dźwięków nie można się przyczepić. Są ładne i realne. Odgłosy potworów brzmią tak jak powinny (nie ma tutaj takiej sytuacji, że potężny smok ryczy głosem owcy) i są przekonywujące. Otoczenie szumi jak powinno, ptaszki ćwierkają, wiatr szumi pośród gałęzi lub zawodzi wśród potarganych skał.

O co chodzi w grze? Uogólniając o to, aby swoim bohaterem wypełnić cele misji. Znaczy to mniej więcej tyle: znajdź klucz, zdobądź fortecę wroga, przejdź do punktu X itp. Czasami misję mają ograniczenie czasowe, które sprawia, że gracz musi się skupić na wykonaniu celów, a nie na zwiedzaniu okolicy. Gracz swoim bohaterem podróżuje przez ojczyste tereny, krainy innych ras lub ziemie opanowane przez Trupią Zarazę. W zależności od terenu, na którym dochodzi do pojedynku zmienia się miejsce pojedynku. Inne będzie na pustkowiu, inne w zielonym lesie, a jeszcze inne w pokrytej śniegiem i lodem krainie Kinetów. Na mapie spotykamy przeciwników, którymi są potwory zamieszkujące dany teren lub pilnujące jakiegoś skarbu.

Prócz potworów na naszej drodze będą stawać wrodzy herosi, którzy stanowią największe wyzwanie. W jaki sposób odbywa się walka? Każdy z przeciwników dysponuje własną talią kart, którą oczywiście może ulepszać w wyniku znajdowania nowych, potężnych. Karty dzielą się na trzy rodzaje:

• Czary – kule ognia, ogniste podmuchy lub inne zaklęcia ofensywne;
• Uroki – zaklęcia zwiększające siłę, wytrzymałość naszych istot itp.;
• Przywołania – czary przyzywające istoty.

Każdy bohater ma w swojej talii 16 kart, których używa podczas bitew. Nieużywane trzymane są w Rezerwie. Oczywiście karty można przenosić z Rezerw do aktywnej talii i vice versa. Prócz kart bohater może posiadać również artefakty, które okażą się pomocne w niejednej bitwie.

Czym się charakteryzuje bohater? Podstawowe statystyki to Zdrowie i Poziom oraz Umiejętności i Specjalizacja. Zdrowie ukazuje oczywiście aktualną liczbę Punktów Życia bohatera, gdy PŻ spadają do zera bohater ginie. Poziom odpowiada ilości zdobytego doświadczenia, określa jak potężny jest dany heros. Umiejętności sprawiają, że bohater potrafi np. z powodzeniem wykorzystać swoją specjalizację, częściej rzucać zaklęcia itp. Każdą umiejętność możemy ulepszać dzięki czemu ich działanie będzie znacznie potężniejsze. Uczymy się ich podczas awansu na wyższy poziom doświadczenia.

Specjalizacja jest wybraną przez herosa umiejętnością, dzięki której bohater może zanegować otrzymane obrażenia, wylosować dodatkowe zaklęcie itp. Możemy mieć tylko jedną Specjalność w tym samym momencie. Specjalizacji uczymy się w specjalnych miejscach na mapie świata.

Walka jest podzielona na tury. W każdej turze możemy rzucić czar, zaatakować lub zakończyć ją. Podczas walki podstawowym atrybutem staje się Eter. Z każdą turą zdobywamy Pasma Eteru, które zapewniają nam określoną ilość Eteru, który z kolei jest potrzebny do rzucania zaklęć. Po wygranej bitwie dostajemy Punkty Doświadczenia, często także przy szczątkach naszego przeciwnika znajdujemy nowe karty lub/i artefakty.

Etherlords II jest niewątpliwie godną następczynią pierwszej części gry. Polecam ją wszystkim, zwłaszcza jeśli Magic: the Gathering nie jest im obcy; poczują się jak w domu.