Grający w Wilkołaka: Apokalipsę
zapewne wielokrotnie stawali przed dylematem: co się dzieje z ubraniem i przedmiotami osobistymi postaci podczas zmiany formy? Jako że zasady zawarte w podręczniku źródłowym nie do końca objaśniają ten problem, pozwolę sobie zaprezentować rozwiązanie, jakie stosowałem podczas wilkołaczych opowieści.
Przemianę wilkołaka, będącego w formie ludzkiej (homid), w inne formy (glabro, crinos, hispo, lupus) można podzielić na trzy kategorie: niekontrolowaną (wymuszoną), gwałtowną i dobrowolną.
Pierwsza z nich - niekontrolowana - następuje w wyniku utraty panowania nad sobą przez Garou. Najczęstszą tego przyczyną jest przejście w stan Furii, niekontrolowanego, agresywnego wybuchu szału lub Zwierzęcego Strachu, kiedy to wilkołak umyka przed siebie w panice. W obu przypadkach zmiennokształtny przybiera postać crinos i traci na pewien czas zmysły, nie będąc w stanie racjonalnie postrzegać rzeczywistości. Taką przemianę mogą również wymusić niektóre moce nadnaturalnych istot, np. Zmór, Fomorów, wampirów albo bliskość dużej ilości zabójczego dla wilkołaków srebra.
Drugi rodzaj transformacji to Przemiana gwałtowna. Zajmuje ona ułamki sekundy, przebiega błyskawicznie, lecz boleśnie. Z punktu widzenia mechaniki wywołuję ją spalenie
punktu Szału, cząstki pierwotnej bestii drzemiącej w każdym Garou.
Ostatnia kategoria to Przemiana dobrowolna, w pełni kontrolowana. Przebiega nieco dłużej niż poprzednio opisana, ale nie jest tak bolesna i nie pociąga za sobą ryzyka utraty kontroli nad bestią. W mechanice oznacza test Wytrzymałości + Pierwotnych Instynktów o trudności zależnej od docelowej formy.
Sama Przemiana jest procesem nienaturalnym, mistycznym, wymykającym się ziemskim prawom fizyki. Prawo zachowania energii nie ma tutaj zastosowania, gdyż w żaden naukowy sposób nie można wyjaśnić nagłego przyrostu masy wilkołaka nawet o 300%. Garou jako istoty rozdarte pomiędzy dwoma światami - materialnym i astralnym - czerpią energie z obydwu.
Zatem co dzieje się z ubraniem i przedmiotami osobistymi wilkołaka podczas przechodzenia z jednej formy w inną? W różnych filmach, kreskówkach, komiksach czy na ilustracjach zmiennokształtni jawią nam się jako przerośnięte, ofutrzone obdartusy w przykrótkich koszulkach i spodenkach. To wizerunek o tyle zabawny, co tylko częściowo prawdziwy w świecie Wilkołaka: Apokalipsy
. Częściowo, gdyż stosuje się do Przemiany gwałtownej i wymuszonej. Wówczas następuje w postaci Garou eksplozja Szału, dosłownie wywlekająca na wierzch jego wilczą naturę. Podczas takiej zmiany formy likantrop nie stara się zachować harmonii z energią otaczającego świata, zakłócając jego wzorce. Tym samym zmienia się gwałtownie, niszcząc swoją garderobę i kruche przedmioty będące w jego posiadaniu.
Z kolei gdy decyduje się na Przemianę kontrolowaną, zestraja się ze swoją bestią, uwalniając ją powoli, wykorzystując wrodzony duchowy potencjał. Ten mistyczny, harmonijny proces powoduje dematerializację ubrania i rzeczy osobistych wilkołaka, które pojawiają się, kiedy na powrót przyjmuje formę wyjściową. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by postać sama zdecydowała, że chce zachować swoją garderobę. Wtedy musi się jednak liczyć z jej fizycznym uszkodzeniem, jeśli nie zniszczeniem.
Rzecz ma się nieco inaczej z fetyszami, czyli magicznymi przedmiotami przypisanymi do Garou. Duch zamieszkujący taki obiekt jest zestrojony z wilkołakiem, staje się niemal jego częścią. Dzięki temu będąc w każdej postaci zmiennokształtny może przywołać fetysz do siebie, sprawić, by zmaterializował się w jego pobliżu. Wystarczy pomyślnie wykonać test Gnozy, by przedmiot zjawił się lub zniknął. Fetysze dostosowują się wielkością do formy, w jakiej aktualnie pozostaje wilkołak. Na przykład magiczny nóż odpowiednio zwiększy rozmiary, kiedy zechce z niego skorzystać postać crinos. Wojownicy Tubylców Betonu często tworzą zabójcze technofetysze, np. karabin maszynowy zmieniający się w potężne działo, kiedy jego użytkownik morfuje w crinos. Oczywiście istnieją w takich przypadkach naturalne ograniczenia: formy hispo i lupus nie posiadają chwytnych palców, zatem nie mogą swobodnie manipulować przedmiotami, nawet magicznymi.
Fetysze, jako obiekty zamieszkane przez duchy, stanowią integralną część Umbry i w przeciwieństwie do swoich materialnych odpowiedników przechodzą wraz z wilkołakiem do Świata Duchów.
Jeśli jakiś obiekt (ulubiona koszulka, wisiorek, czapka, okulary, zapalniczka - słowem cokolwiek) ma dla danego Garou wartość sentymentalną bądź jest dla niego czymś ważnym, albo wilkołak ma taki akurat kaprys, może przypisać przedmiot do siebie za pomocą pomniejszego rytuału Przypisania Talizmanu
. Taki naznaczony energią wilkołaka przedmiot co prawda nie staje się fetyszem, jednak zmiennokształtny może go zmaterializować przy sobie w każdej chwili (wykonując test Gnozy) oraz przenieść ze sobą do Umbry. Obiekt nie ma właściwości magicznych, więc nie dostosuje się do kształtu postaci. Ale czyż widok lupusa (wilka) w bejsbolówce, ciemnych okularach i ze szpanerskim wisiorkiem na szyi nie jest czymś pozytywnym?
Autor: Cyastko, ex-Deadmoon
Pewne prawa zastrzeżone. Tekst na licencji Creative Commons.