Nostalgią
bez tchu chcą malować
Jedyni tacy wolni
wśród wszystkich wolnych
Oni czekają na cud
Cud że jedna łza
w strugach deszczu zostanie zauważona
I cały ten świat
Ten świat cały nie znaczy nic
Agonia
Białe wiersze na murach
Przepisane z kartki
Oni pamiętają
Pamiętają każdą strofę
W obłędzie myśli
Gładzą nierówne dno
Odbijają się
Wypływają na powierzchnię
I znów niechętnie wracają
do rzeczywistości
Autor: Caramelo
Pewne prawa zastrzeżone. Tekst na licencji Creative Commons.