Tawerna RPG numer 67

Non-człowiek

Deszcz jest żalem kosmosu
Łzą smutku, płaczem losu
Szklanym odpryskiem
Szklanego nieba...

Dźwięk kropli upadłej
Na ziemię skrawioną
Ofiarami Niemiłości
To dźwięk duszy żywej
Żywej po bitwie wciąż

Kiedy nauczymy się
Oceniać siebie właściwie
Jak ptak z góry świat widzący?

Kiedy nauczymy sie
Porownywac właściwie
Ja i Środek Wszechświata?

Kiedy nauczymy sie
Kiedy przestaniemy
Młotem bezczelnej modlitwy
W okruchy niebo rozbijać?

"Żyjemy, pracujemy długo
By nie być świata szarugą
By wstyd odesłac z kwitkiem
Pierś wypiąć dumnie
I basem międzyplanetarnym
Wykrzyknąć

"Jestem człowiekiem!"

Autor: Carchmage

Pewne prawa zastrzeżone. Tekst na licencji Creative Commons.