Niccoló Machiavelli
"Czasami trzeba jako dobro oceniać mniejsze zło"

 

Niccoló MachiavelliUrodzony 3 maja 1469 roku we Florencji. Zmarł dnia 21 czerwca 1527 roku. Jego ojciec zarabiał na życie rodziny jako urzędnik. Machiavelli, szkolony od najmłodszych lat do przejęcia profesji po ojcu, uczył się w dobrych florenckich szkołach, gdzie odebrał edukację pomocną przy tworzeniu późniejszych wielkich dzieł. W czasie swojej młodości obserwował jako poddany burzliwe dzieje rządzącego Florencją rodu de Medici (Medyceuszów).

 

W roku 1494 władza we Florencji została przekazana przez króla Karola dominikaninowi Girolamo Savonaroli. Nie ma wątpliwości, że rządy owego Girolamo wywarły na późniejszych dziełach Machiavelliego wielkie piętno - dominikanin pokazał po prostu, jak nie należy rządzić. Savonoroli pragnąc stworzyć z Florencji państwo Jezusa Chrystusa, nie zdawał sobie sprawy, że jest jedynie marionetką, której sznurki pociąga papież, a jego działania zmierzają do podburzania Toskańczyków przeciwko Medyceuszom. Kierowany swoimi fanatycznymi pobudkami utworzył w mieście bojówki, które rekwirowały bogatym mieszczanom "przedmioty zbytku". Swoją nadgorliwością przysporzył sobie bardzo wielu wrogów wśród bogaczy (świeckich i, oczywiście, duchownych - m.in. papieża Aleksandra VI). 23 maja 1498 roku Savonarolę spalono na stosie za herezję.

 

Po ponownej zmianie sytuacji politycznej we Florencji, Machiavelli wkroczył na arenę polityki. Został sekretarzem Drugiej Kancelarii, zajmującej się sprawami wojny i administracji, a trochę później zarządcą interesów Rady Dziesięciu. Posiadając tak znaczące stanowiska rozpoczął swoją działalność na arenie międzynarodowej. Odbył liczne podróże i misje dyplomatyczne: spotkał się z Cezarem Borgią, Ludwikiem XII (król Francji), Maksymilianem I (władca Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego) a także papieżem Juliuszem II. Spotykając się z takimi osobistościami zaczął wyrabiać sobie obraz władcy idealnego (opisanego później w dziele "Książę").

 

7 listopada 1512, po powrocie do władzy Medyceuszy, Machiavelli został odsunięty od sprawowania dotychczasowych urzędów i skazany na wygnanie z miasta. W 1513 roku został wmieszany w spisek przeciwko rządzącemu Florencją rodowi de Medici, w wyniku czego spędził rok w więzieniu. Później został oczyszczony z zarzutów. W owym okresie, gdy odsunięty był od polityki, zaczął ze wzmożoną siłą pisać. Wtedy to powstaje "Książe" i "Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Liwiusza". Po kilku latach dzieła jego zostały zauważone przez Medyceuszów, co sprawiło, że Niccoló otrzymał zlecenie na napisanie dzieła o historii Florencji - w latach 1520-25 powstały "Historie florenckie".

 

Tuż przed śmiercią Machiavelli miał szansę powrotu do działalności politycznej (działo się to po najeździe cesarza niemieckiego Karola V na Włochy). Po klęsce Florencja powróciła do tradycji republikańskich, a Machiavelli postanowił ubiegać się o już kiedyś piastowane stanowisko sekretarza Drugiej Kadencji. Niestety, odrzucony przez lud, nie zrealizował swoich marzeń o powrocie do polityki. Wkrótce potem, rozgoryczony, umarł.

 

Poglądy na świat

 

  • Dla praktyki liczy się nie to, co chciałoby się robić, ale ocena tego, co ludzie faktycznie czynią.

  • Wszechświat jest odwieczną harmonią, tak jak ziemia, gdzie dobro i zło równoważą się.

    Podstawowe prawo historii to cykliczny rozwój państw. Państwa upadają na dno nędzy i znowu wznoszą się ku szczytom sławy, nie mogąc upaść niżej. Dlatego też nie należy wątpić w zdolność odrodzenia potęgi narodowej.

  • Władca musi znać naturę i mechanizm działania człowieka.

  • Zachowanie człowieka poddane jest zawsze dwóm zasadom:

    • fortuna jako los, zespół wydarzeń niezrozumiałych dla człowieka ze względu na nieznajomość związku przyczynowego do którego wydarzenia doprowadziły. Fortuna jednak "nie rządzi światem tak dalece, aby wolna wola nie miała udziału w tym wszystkim, co się dzieje". Zatem przesądza tylko o części ludzkich działań. Najchętniej zarzuca swe pęta na słabych, biernych, mało ambitnych. Wybitni i aktywni mogą zmniejszyć fortunie pole do jej penetracji.

    • virtu, czyli cnota: inicjatywa człowieka, jego działanie, zdolności zrozumienia i przewidywania ("życie sprzyja śmiałym"). Z natury ludzie są bardziej skłonni do złego aniżeli do dobrego. Ludzie są chciwi i "prędzej przeboleją śmierć ojca niż stratę ojcowizny". Są oni zmienni, niewdzięczni i obłudni, są zawsze źli, jeśli konieczność nie uczyniła ich dobrymi. Dla ukształtowania człowieczej natury potrzeba presji: "głód uczy ludzi pracowitości, a prawo - dobrego postępowania".

 

"Ponieważ więc książę obowiązany jest umieć używać bestii,
powinien sobie wybrać lisa i lwa,
lew bowiem nie poradzi przeciw sieciom,
lis nie poradzi przeciw wilkom.
Należy więc być lisem, aby się poznać na sieciach,
i lwem, aby odstraszać wilków."

 

Z encyklopedii

 

Medyceusze - florencki ród kupiecki, bankierski, od 1532 książęcy. Rządzili Florencją w latach 1434-1737 (z przerwami 1494-1512 i 1527-30), która od 1569 była stolicą Wielkiego Księstwa Toskanii, utworzonego z dóbr Medyceuszów. Ród ten odegrał wybitną rolę polityczną i kulturalną w dziejach Włoch.

Karol V - z dynastji Habsburgów. Urodzony 24 lutego 1500 w Gandawie, zmarł 21 września 1558 w Yuste (Estremadura). Król Hiszpanii (jako Karol I) w latach 1516-56 i cesarz rzymsko-niemiecki w latach 1519-56. Był synem Filipa I Pięknego i Joanny Szalonej. Będąc dziedzicem trzech dynastii (habsburskiej, burgundzkiej i kastylsko-aragońskiej), dążył do odrodzenia monarchii uniwersalnej.

Aleksander VI - (właściwie Rodrigo Borgia). Urodzony 1 stycznia 1430 lub 1431 w Jativie koło Walencji, zmarł 18 sierpnia 1503 roku w Rzymie. Papież od 1492 roku. Tiarę zdobył obietnicami wynagrodzenia wyborców beneficjami. Zręczny polityk, dążył do stworzenia potęgi Państwa Kościelnego przeciwstawiając się rywalizującym na terenie Włoch wpływom niemieckim, francuskim, i hiszpańskim. W roku 1493 rozstrzygnął spór między Hiszpanią i Portugalią, dokonując rozgraniczenia ich posiadłości kolonialnych. Bardziej świecki przywódca państwowy, niż duchowy przewodnik kościoła.

 

Ugrywalnienie

 

Postać Machiavelliego możemy wykożystać w różnych stadiach jego wieku. Czy jest to młody polityk w jednym z tileańskich państw-miast, czy doświadczony przez los, wmieszany w spisek przeciwko władzy, współwięzień bohaterów prowadzonych przez graczy, czy może stary, odsunięty od polityki, pisarz? Wybór należy do Ciebie. Pamiętaj, żeby zmienić nieco charakterystyki, gdy będziesz wybierał któryś z powyższych wariantów (te podane niżej dotyczą Niccola w wieku średnim). W każdym wieku Niccoló Machiavelli jest ciekawą postacią. Wyobrażam go sobie jako raczej zamkniętego w sobie filozofa, ale, gdy zachodzi potrzeba, także charyzmatycznego mówcę. Być może zdobędzie sympatię graczy swoim bezpośrednim podejściem do życia i typowo staroświatową filozofią, uznającą, że każdy człowiek jest chciwy, fałszywy i zakłamany?

 

Niccoló Machiavelli

Sz WW US S Wt Żw I A Zr CP Int Op SW Ogd
4 45 31 3 3 8 57 1 62 41 78 58 48 54

 

Umiejętności:

- Historia
- Etykieta
- Krasomówstwo
- Gadanina
- Czytanie i pisanie
- Etykieta
- Gawędziarstwo
- Prawo
- Ukrywanie się w mieście
- Odporność na choroby
- Błyskotliwość
- Znajomość języka obcego - reikspiel

 

 

Autor: Rallat

 

 

(c) Tawerna RPG 2000-2004, GFX by Kazzek, HTML by Darky