Albrecht Dürer
Urodził się 21
maja 1471 roku w Norymberdze, zmarł 6 kwietnia 1528 w
rodzinnym mieście. Był niemieckim malarzem, rysownikiem,
grafikiem, teoretykiem sztuki. Najprawdopodobniej
najwybitniejszy przedstawiciel przełomu późnego średniowiecza
i renesansu w sztuce środkowoeuropejskiej. Był uczniem swego
ojca i Michaela Wolgemuta. W latach 1490 do 1494 podróżował po
Alzacji i Szwajcarii. W 1494-95 i 1505-07 przebywał we
Włoszech, a 1520-21 w Niderlandach. Działał i tworzył w
Norymberdze, prowadząc warsztat malarski i graficzny. Dürer
jako jeden z pierwszych w Europie Północnej przyswoił sobie
zdobycze włoskiego renesansu. Połączył je z realizmem
niderlandzkim i tradycją sztuki niemieckiej, stworzył odrębny
język obrazowy. Najwybitniejszym dziełem pierwszego okresu
twórczości jest cykl 14 drzeworytów do Apokalipsy (1498)
wyróżniający się nowatorstwem techniki drzeworytniczej. W tym
czasie powstały też liczne malowane portrety (Autoportret
1498), rysunkowe pejzaże i studia przyrodnicze, miedzioryty
(Syn marnotrawny 1496) oraz cykle drzeworytnicze (Pasja
Chrystusa 1498-1510 i Życie Marii 1501-11). W późniejszych
dziełach zaznaczył się wpływ sztuki włoskiej, widoczny w
kolorycie (Święto Różańcowe 1506) i w studiach nad perspektywą
i proporcjami. Arcydziełem tego okresu są miedzioryty Rycerz,
śmierć i diabeł (1513), Św. Hieronim w celi (1514),
Melancholia (1514), w których Durer pragnął wyrazić swój
pogląd na życie i sztukę. Wielkim dziełem malarskim
popierającym idee Marcina Lutra były 2 obrazy przedstawiające
Czterech apostołów (1526). Dürer był również teoretykiem
sztuki: zajmował się perspektywą i proporcjami ludzkiego ciała
(Vier Bucher von menschlicher Proportion - 1528). Do jego
uczniów należał m.in. H. S. Kulmbach
Miedzioryt to graficzna technika metalurgiczna wgłębna. Polega ona na
wyryciu rysunku na płycie miedzianej, wypełnieniu go farbą i
odbiciu na papierze. Wynaleziony około połowy XV wieku,
rozpowszechnił się głównie w ilustracji książkowej.
Michael Wolgemut 1434 - 1519, niemiecki malarz i drzeworytnik.
Reprezentant późnego gotyku. Tworzył w Norymberdze. Był
nauczycielem Albrechta Dürera. Stworzył ołtarze, m.in. w
Norymberdze, Zwickau, Feuchtwangen.
Ugrywalnienie
Albrecht urodził się w Nuln. Od
dzieciństwa wykazywał zainteresowanie rysunkami, obrazami i szeroko pojętą
sztuką. Jednocześnie interesował się metalami - ich wytrzymałością, odpornością
i innymi właściwościami. Uczył się w jednej z nulnijskich akademii, na wydziale
sztuk pięknych doskonalił z latami woje umiejętności malarskie i
płaskorzeźbiarskie. W wolnym czasie dużo podróżował po Imperium i wschodniej
Bretonii. Był częstym gościem w Parravonie, Altdorfie, zafascynował się tym, co
zobaczył w Krainie Zgromadzenia, którą nazwał "rajem na Ziemi". Pod wpływem
swoich podróży (szczególnie tej ostatniej) stworzył wiele swoich
najwspanialszych dzieł (należały do nich m.in. "Tańczące halflingi"). Jeszcze
podczas studiów postanowił połączyć swe obie pasje: malarstwo i płaskorzeźbę w
metalu. Zaczął tworzyć na miedzianych płytkach bardzo płytkie płaskorzeźby,
smarował je tuszem i odbijał na papierze. Dobre efekty zadziwiły nawet jego.
Jego talent nie uszedł uwadze
nawet imperatorowi-elektowi. Ponoć "Tańczące halflingi" wiszą obecnie w
wystawnej jadalni Pałacu Imperialnego w Altdorfie.
Albrecht Dürer |
Sz |
WW |
US |
S |
Wt |
Żw |
I |
A |
Zr |
CP |
Int |
Op |
SW |
Ogd |
4 |
26 |
28 |
3 |
3 |
6 |
32 |
1 |
84 |
56 |
69 |
48 |
65 |
57 |
Umiejętności:
malarstwo (szkicowanie, portretowania itp.)
metalurgia
etykieta
bystry wzrok
czytanie i pisanie
charakteryzacja
geniusz arytmetyczny
historia
oburęczność
szacowanie
szósty zmysł
zwinne palce
Autor: Rallat
|