Władca Żywiołów – recenzja

Na świecie są cztery żywioły. Każdy z nich potężny i unikatowy. Trzeba wielkiej mocy, aby nad nimi zapanować. Władca Żywiołów może być tylko jeden! Zostanie nim najmędrszy z Pogodotwórców, który jako pierwszy rzuci odpowiednie zaklęcie. Gracze używają kamieni żywiołów, aby ułożyć magiczny wzór, dzięki któremu mogą pokonać rywali w walce o najwyższy tron. Nie jest łatwo wypełnić swoje zadanie. Trzeba ukrywać swoje zamiary, krzyżować szyki przeciwnikom, uważać na bezcenny Kamień Mocy. Tylko wtedy to właśnie my powiemy ostatnie słowo!

Ten, oto fantastyczny wstęp dotyczy najnowszej gry wydawnictwa Lizardy pod tytułem Władca Żywiołów. Przyjrzyjmy się jej z bliska…

Niezwykle intrygujący opis z pudełka, dotyczący wcielania się w twórców pogody, rzucania zaklęć i robienia innych cudów-niewidów rodem z Władcy Pierścieni może nieco zawieść osoby poszukujące w planszówkach klimatu. Władca Żywiołów to nic innego jak gra logiczna. Ot dokładamy kamyczki na planszę i czekamy, aż uda nam się złożyć odpowiednie zaklęcie przedstawione na wylosowanej na początku gry karcie. Kamyki na planszy są w ciągłym ruchu. Gracze dokładają nowe, zabierają inne, dokładają kolejne. Powstaje z tego taki na wpół kontrolowany miszmasz. Najgorsze jest to, że nie widzimy wzoru zaklęcia przeciwnika, przez co trudno jest się przed nim bronić. Możemy starać się jakoś tam układać swoje kamienie i mieć wzgląd na to co robi oponent, jednak przy 4 osobach (maksymalna ilość) nie jesteśmy w stanie tego opanować. Gra zazwyczaj sprowadza się do tego, że gracze dokładają kamyczki, po 10-15 minutach ktoś wygrywa i wszyscy pytają jakie jeszcze na dziś planszówki mam w repertuarze?

Władca Żywiołów został wydany w kasetowej serii, znanej chociażby z gry Gildia. Czemu kasetowej? Ano, bo pudełko do gry zastąpiono pudełkiem do… kasety VHS! Manewr ten sprawdza się znakomicie jeśli chodzi o trwałość produktu, nieco gorzej jest z wrażeniami artystycznymi, aczkolwiek to kwestia gustu. Zdecydowanie niedobrze jest już niestety wewnątrz opakowania. Gdy otworzyłem swój egzemplarz gry, znalazłem do połowy naddartą instrukcję (na szczęście dało się ją przeczytać). Plansza swoją grubością przypomina tekturkę znajdującą się na końcu przeciętnego bloku rysunkowego. Jakby tego było mało, jest ona składana i przetrwa jakieś (sprawdzone!) dziesięć rozstawień na stoliku. No chyba, że wybierzemy się by ją zalaminować lub okleić folią. Kamyczki znajdujące się wewnątrz pudełka są identyczne z tymi z poprzednich gier wydawnictwa Lizardy, takimi jak chociażby w grze Romeo i Julia. Karty, choć giętkie, są na tyle mało wykorzystywane, że spełniają swoje zadanie.

Lizardy realizuje ideę: Dobre, lecz tanie gry. Czy – posługując się hasłem (nie)znanej firmy odzieżowej – cena czyni cuda? Hm… Zważywszy, że produkt kosztuje prawie 40zł to niekoniecznie. Na polskim rynku jest wiele tańszych, lepszych i przede wszystkim ładniej wydanych gier. Jeśli jesteś ogromnym fanem gier logicznych, to jest szansa, że na krótki czas Władca Żywiołów cię zainteresuje, w innym wypadku raczej radzę sobie odpuścić.