Zombiaki – Wydanie jubileuszowe – recenzja gry

Dawno, dawno temu, gdy o grach planszowych, innych niż Eurobiznes i Grzybobranie w Polsce można było tylko pomarzyć, na zapleczu sklepu Avalon w Zabrzu tworzony był prototyp pierwszych Zombiaków. Prosta karcianka w mig podbiła serca graczy nad Wisłą i, co udało się niewielu tytułom, przez okrągłe 10 lat utrzymuje się w sprzedaży. Dla wydawnictwa Portal to dobra okazja, by odświeżyć wydanie starego przeboju.

Tym razem nieumarli zapakowani zostali w większe i bardziej trwałe pudełko – formatu znanego już z Konwoju. W środku, oprócz kart z odświeżonym wyglądem, znalazło się miejsce także na dodatkowe żetony, których zdecydowanie brakowało w starej wersji. Całość dopełniona jest instrukcją – bardzo szczegółową i w końcu dobrze napisaną! Można chyba skłonić się ku stwierdzeniu, że Ignacy Trzewiczek nie rzuca słów na wiatr i zapowiedzi poprawy jakości wydawanych tytułów, które zostały uczynione na Portalkonie, faktycznie zaczynają mieć przekład na rzeczywistość.

Rozgrywka w Zombiaki jest bardzo prosta w założeniach – każdy z graczy otrzymuje talię – jedna osoba wciela się w ludzi, druga w żywe trupy. Celem tych drugich, jest przemierzenie pięciu przecznic i dotarcie do barykady, pierwsi muszą natomiast temu za wszelką cenę zapobiec. Napór truposzy nie trwa w nieskończoność – na samym spodzie talii czeka karta świtu, która po odkryciu powoduje natychmiastową przegraną zombich. Gra toczy się na trzech wirtualnych torach, po których przesuwają się zombiaki i karty planszy zagrywane przez ludzi. Ruch ten ma miejsce na początku tury danego gracza, potem następuje dociąg kart z odpowiedniej talii, tak, aby mieć do dyspozycji cztery. Jedną z nich należy odrzucić, pozostałe trzy mogą być zagrane, odrzucone lub zachowane na następną kolejkę. Po wykonaniu akcji, nadchodzi tura rywala.

Głównym składnikiem talii zombiaków są właśnie… zombiaki, o przeróżnej sile i umiejętnościach. Nieumarli mają też kilka kart wspierających, takich jak Człowiek (który służy za żywą tarczę), czy Terror (ograniczający liczbę kart możliwych do zagrania przez przeciwnika). Ludzie z kolei opierają się głównie na broni palnej czy tworzeniu przeszkód, takich jak mury, czy barykady. W każdej talii różnorodność jest bardzo duża, dzięki czemu każda partia ma inny przebieg. Osoby, które znają poprzednią edycję, także znajdą kilka niespodzianek, gdyż wydanie jubileuszowe stało się świetną okazją do przydzielenia obu stronom nowych zabawek. Pomoc okazała się przydatna szczególnie ludziom, którzy w końcu mają niesamowicie skuteczną odpowiedź na taktykę zombiaków maszerujących na jednym torze jeden za drugim, a mianowicie kombinację Jajnika i 220V. Nie znaczy to oczywiście, że umarlaki zostały osłabione – ponownie gra jest świetnie zbalansowana i nawet mając potężnego pecha w dociągu, możemy jeszcze nawiązać wyrównaną walkę.

Nie bez znaczenia jest także świetny humor – począwszy od zabawnych ilustracji, poprzez kapitalne teksty na poszczególnych kartach, a na nadgryzionej wyprasce z żetonami kończąc. Już dla samego luźnego podejścia do tematu warto do Zombiaków wracać. Biorąc również pod uwagę mnogość dróg do zwycięstwa, regrywalność tego tytułu jest bardzo wysoka – zresztą za najlepszą rekomendację niech służy sam fakt tak olbrzymiego sukcesu wydawniczego oryginału. Wydanie jubileuszowe to dokładnie ta sama gra, tym razem w naprawdę godnej oprawie, którą po prostu wypada mieć w swojej kolekcji.

Karcianka ma oczywiście też pewną wartość sentymentalną, co widać w zamieszczonym na końcu instrukcji tekście, przytaczającym jej historię. Zombiaki dla wielu były pierwszą grą, która wciągnęła ich w planszówkowe hobby i mam nadzieję, że posłuży równie dobrze, co najmniej przez kolejne dziesięć lat. Wypada tylko podziękować wydawnictwu Portal za odświeżenie tych wspomnień i życzyć, aby ich kolejne gry również doczekały się swoich jubileuszy.

Plusy:

• sporo świetnych kombinacji kart,
• znakomity balans obu stron konfliktu,
• przezabawny humor,
• proste zasady,
• wysoka jakość wydania.

Minusy:

• potrzeba było aż 10 lat by doczekać się takiej wersji.