Walc stulecia – recenzja

Walc stulecia to kolejna powieść Rafała Aleksandra Ziemkiewicza doceniona przez czytelników i nagrodzona Nagrodą imienia Janusza Zajdla. Nic więc dziwnego, że zasiadając do lektury spodziewałem się całkiem dobrej treści. I nie zawiodłem się.

Historia, z którą spotykamy się na kartach powieści mówi o twórcy gier komputerowych, w niedalekiej przyszłości, który zwyczajnie jest za dobry jak na swoje czasy. Gierka, którą stworzył przenosi graczy do czasu tuż przed Pierwszą Wojną Światową, kiedy wszyscy spodziewają się zbrojnego konfliktu, ale do wojny jeszcze nie doszło. I właśnie te dwie płaszczyzny czasowe – przyszła i przeszła – przeplatają się wzajemnie stwarzając obraz realiów, w których nie może odnaleźć się bohater z jego schizofrenicznymi zainteresowaniami.

Wśród swojej pasji musi on jeszcze radzić sobie z życiem, które na dobrą sprawę sprowadza się do spraw nieobcych także ludziom współczesnym – problemów z pracą czy romansu. Cała historia jednak toczy się równocześnie w postaci kilku wątków, które dopiero na końcu spotykają się wreszcie, wyjaśniają, a jednocześnie zmuszają do głębokich, życiowych refleksji – nie tylko dotyczących kierunku, który obrała ludzkość…

Książka naprawdę bardzo ambitna i skierowana do bardziej doświadczonego (dorosłego?) czytelnika, jednak z całą pewnością trafi także do gustów młodszych fanów fantastyki. RAZ, znany także jako publicysta, bardzo ciekawie wplata wątki zmuszające do myślenia i chyba to świadczy o wysokiej jakości jego prozy.

Polecam!